________________
આંબા ઉપર બેસી કેયલ મીઠા ટહુકા કરતી હતી, ચારે તરફથી સુવાસિત મીઠે પવન પ્રસરી રહ્યો હતો. તેવા સુંદર ઉપવનમાં આજે સૂર્યપુરને રાજા અજિતસિંહ પિતાની પટ્ટરાણીઓ સહિત વસંતને ઉત્સવ ઉજવવા આવ્યું હતું. રાણીઓ તે આવા મીઠા આનંદને અનુભવવા તલસી રહી હતી. એટલે ઉપવનમાં ચારે તરફ ભમતી, મનગમતા ફૂલેને ચુંટતી, અને અંદર અંદર મીઠી મશ્કરી કરી આનંદ લુંટી. રહી હતી, તેવામાં તેના જેવામાં એક પત્થર આવ્યું. તેના ઉપર સિંદુર અને તેલ ચઢાવેલું હતું, તેલની ચીકાશથી આ પત્થર ગંદો દેખાતું હતું. એટલે એક રાષ્ટ્રને સૂગ ચઢી અને તેના ઉપર થુંકી. ડીવારે બીજી રાણી પણ થુંકી અને તેમને જોઈને મઝા ખાતર બધી રાણીઓએ વારાફરતી તે પત્થર ઉપર થુંક ઉડાડયું.
પરંતુ એકાએક આ શું ? બધી રાણીઓ ગેળ ગોળ ફરવા જ લાગી. હસતી જાય-ચાળા કરતી જાય અને ગાતી જાય પણ ફરતી બંધ જ ન રહે. ખૂબ ફર્યા પછી જ્યાં ત્યાં ગાંડાની માફક દોડવા લાગી. રાજા-પ્રધાન વિગેરેએ આ જોયું. પ્રથમ તે તેઓ આનંદ કરતા હશે એમ માન્યું; પણ જ્યારે મર્યાદા પણ ન સચવાવા લાગી ત્યારે તેઓને લાગ્યું કે નક્કી કઈક વળગાડ વળગે લાગે છે. ખરેખર હતું પણ તેમજ. કારણ કે જે પત્થર ઉપર તેઓ બધી થુકી હતી તે પત્થરમાં એક વ્યંતરને વાસ હતે. અને પિતાના ઉપર થુંકવાથી તે બધી રાણીઓને વળ હતે.
