________________
૧૬
નીકળ્યા. દરિયામાં વહાણુ પાણી કાપતુ કાપતું ધીમે ધીમે આગળ વધતુ જતુ હતુ.... એક દિવસ એકદમ પવન ફર્યાં અને ઘડીવારમાં ચે. તેફાને ચડ્યો. માટા મેટા ભયાનક મેાજાએ વહાણ સાથે અથડાવા લાગ્યા. વહાણમાં રહેલા બધા લેકે ભયભીત થઈ ગયા. દરેક પેાતાના ઇષ્ટ દેવનુ સ્મરણ કરવા લાગ્યા. વીરચંદભાઇએ પણુ લકતામરના શ્લોકાનુ શુદ્ધ મનથી આરાધના કરવા માંડી. થેડીવારમાં વહાણ ભાગ્યું, અને માણસે ડુબવા લાગ્યા.દૈવયોગે વીરચ દભાઈનેએક પાટીયુ હાથમાં આવી ગયું,એજ તાકાનના તફાની મેાજાએ વડે તે કાંઠા પર ઘસડાઈ આવ્યા. આવી સ્થિતિમાં પણ તે ભકતા મરના શ્લેાકાનું સ્મરણ કરતા હતા. તેની આ અચળ શ્રદ્ધાથી શાસન દેવી પ્રસન્ન થયા, અને તેને અનેક કિંમતી રત્ના તથા આભુષણે આપી સુરક્ષિત સ્થાને મુકી અદૃશ્ય થઈ ગઈ.
વીરચંદભાઈ પેાતાને ઘેર પહોંચ્યાં.દેવીની આપેલી ભેટ વડે તે પૈસાદાર બન્યો. કંજુસાઈ ન કરતાં તેણે અનેક દુઃખી જીવાને સહાય કરવા લાગ્યો.
ધન્ય છે એવા અચળ શ્રદ્ધાળુ વીરચંદુભાઇને, વિશ્વહર શ્લોકા.
સાહ તથાપિ તવ ભક્તિવશાન્મુનીશ ! કેતુ" સ્તવ વિગત શક્તિરપિ પ્રવૃત્તઃ; પ્રીત્યાત્મવી મવિચાર્યં મૃગા મૃગેન્દ્ર, નાન્યેતિ કિ નિજશિશ પરિપાલનામ્પ
