________________
૧૫
રહ્યા. આચાય શ્રીએ તેમને જોયા. અને વીચ દ્રભાઈની નજર પણ આચાય જી ઉપર પડી. તે ઉભા થયા. અને પૂ.આચાર્ય જીના ચરણમાં નાના ખાળકની માફક ઢળી પડયા. તેનું હૃદય ભરાઈ ગયું, અને આંખમાં ઝળઝળીયાં આવી ગયાં; તે નમ્ર સ્વરે આલ્યા-પૂજ્ય ! આપના અમૃતમય ઉપદેશ સાંભળ્યે, પર ંતુ એ બધા ધમ જેની મનેાવૃત્તિ શાન્ત હાય. જેનુ જીવન સુખી હોય તેજ આચરી શકે. પરંતુ જેને ઘરમાં એક દિવસના પણ ખાવાના સાંસા હાય તે શી રીતે આવા ધમ આચરી શકે ?
પરમ દયાળુ મહાત્મા દ્રવિત હૃદયે ખેલ્યા. · ભાઈ ! જે સુખ-દુઃખ આવે છે તે પૂર્વ કના ચગે જ આવે છે. જો પૂર્વ જન્મમાં પુણ્યદાન ન કર્યું. હાય તા, આ ભવમાં રિવ્રતા પ્રાપ્ત થાય છે, પરંતુ તે નષ્ટ કરવામાં ધમ એજ એક ઉત્તમ ઉપાય છે. જો તારી ઈચ્છ! હાય તો હું આ બે શ્લાક (૩-૪)તને આપુ છું તેનુ શાંત ચિત્ત ચિ ંતવન કરજે,વળી તેનું એક ધ્યાનથી શ્રદ્ધાપૂર્વક નિરંતર સ્મરણ કરજે, જેથી તને જરૂર લાભ થશે.
વીચ દભાઈ તા આવી અમૂલ્ય પ્રસાદી જ ઈચ્છતા હતા. તેણે એ એ શ્લેાકાને કંઠાગ્ર કરી મહાપુરુષના ચરણમાં નમસ્કાર કરી પેાતાના સ્થાને જઈ તેનુ' નિરંતર શ્રદ્ધા પૂર્ણાંક સ્મરણ કરવા લાગ્યા.
આ વાતને કેટલેાક વખત થઈ ગયા, એક વખત વીરચંદભાઇ નગરના એક પ્રતિષ્ઠિત શેઠની સાથે દેશાવર જવા
