________________
અલેપ થઈ ગયા રહ્યા ફક્ત અણનમ અને ટેકીલા વીર એ. દેવચંદ શેઠ તેને અંધકારને ઓછા સ્પર્શી શકી ન હતે. જેમ જેમ બહાર અંધકાર વધતે ગયે, તેમ તેમ તેના હૃદયને શ્રદ્ધાદિપ તેજસ્વી બને, પણ તેના એકાગ્ર ધ્યાનમાં ભંગાણ ન પડ્યું. એ અંધકારના ગાઢ પડદાને તેડીને એકદમ પ્રકાશ પ્રકાશ થઈ ગયે, ક્ષણભર નિરવ શાંતિ. પથરાઈ ગઈ અને એક કોમળ અવાજ આવ્યું—“શું જોઈએ છે ? માગ ? માગ?”
શેઠે ધ્યાન પૂર્ણ કર્યું. ઉંચી નજર કરી તે પ્રત્યક્ષ તેજતેજના અંબાર સરખી દેવીને નિહાળી. અને આંખે બંધ. કરી તો ડીજ વારમાં શેઠના દોરડાના બંધન તુટી ગયા.અંધકારને બદલે ઝળહળતો પ્રકાશ ફેલાઈ ગયે, અને કુવાના સાંકડા તળીયાને બદલે વિશાળ સુશોભિત સ્થળ બની ગયું. દૈવી આભૂષણેથી શેઠની કાયા પણ વિશેષ સ્વરૂપવાન બની..
+ + + આજે પથારીમાં પડયા પડયા રાજા ભેજને નિદ્રા આવતી. નથી, પટને મહાવ્યાધિ ઉત્પન્ન થયે છે. ઘણા વૈદ્ય હકીએ. બનતા બધા ઉપાય કર્યા પણ એ વ્યાધિ શમતે નથી.રાત દિવસ રજા પીડાય છે. એક વૃદ્ધ પુરુષે કહ્યું મહારાજ કદાચ દેવચંદ શેઠના ઉપચારથી આપને વ્યાધિ મટે.” રાજાએ. માણસે મેકયા જાઓ એમના બંધન તેડી નાખે ને કુવામાંથી બહાર કાઢી માનપૂર્વક શેઠને તરત જ અહીં લાવે
