________________
૧૦૩ .
થવાને મારા પુત્રને તે કઈ દિવસ સમય આવવાને જ નથી, પણ હું જે યુકિત કરી વિસિંહને પુરે કરું તે મારા પુત્રનું ભાગ્ય ખીલે અને રાજ્યમાં મારું પણ માન વધે. પરંતુ જે. એમને એમ મારી નાખવામાં આવે તે કદાચ વાત ઉઘાડી પડી જાય અને તેથી બધી બાજી બગડી જાય. એટલે કેઈ એ ઉપાય કરવું જોઈએ કે તે તેનાજ રેગે મરણ પામે.
એક વખત જયશેખર રાજ દેશે જીતવાને બહાર ગયેલ છે તે વખતે રેણુએ ધીમે ધીમે વિજયસિંહ તરફ પ્રેમભાવ દર્શાવી ખોરાકમાં એવી ઔષધિ ખવડાવી કે વિજયસિંહને અનેક રોગો ઉત્પન્ન થયા. તેમાં ખાસ કરીને જલેદરને મહાવ્યાધિ ઉત્પન્ન થયે. અને તે બહુજ દુઃખી થવા લાગ્યું. તેને માલમ પડયું કે આ બધા કામ સાવકી માતાનાજ છે. તેથી જે હું અહી રહીશ તે હજુ પણ મને બીજા અનેક દુઃખો આપવામાં બાકી રાખશે નહિ. માટે મારે આ કરતાં પરદેશમાં ચાલ્યા જવું જોઈએ.
દુઃખ અને રેગથી કંટાળલે રાજકુમાર વિજયસિંહ ફરતો ફરતો હસ્તિનાપુર આવી પહોંચ્યા અને ત્યાંજ ગામ બહાર આવેલી એક ધર્મશાળામાં રહેવા લાગ્યો. દુઃખને પણ અંત હોય છે તેમ ઘણા દિવસે કેઈ જૈન મુનિ ફરતા. ફરતા એજ ધર્મશાળામાં આવી પહોંચ્યા. ત્યારે રાજકુમાર વિજયસિંહ તેમની પાસે ગયે અને પિતાના જલોદરના રોગથી અત્યંત પીડા પામતે તે કહેવા લાગ્યું કે “હે પરમ ઉપકારી મહાપુરૂષ ! હું આ દુખથી બહુજ કંટાળી
