________________
૭૭..
..
મહારાજા ! આજે ઉદ્યાનમાં અમે ફરવા ગયા હતા ત્યાં. ધ્યાનસ્થ રહેલા એક મુનિનુ' અમે અપમાન કર્યુ હતુ. એ સિવાય કાઈ દેવ-દેવીના સ્થાનકે ગયા નથી.
રાજા પણ આ સાંભળી ખોલી ઉઠર્યા કે ખરેખર એ. પવિત્ર મુનિને સતાવ્યાનું જ આ ફળ હોવુ જોઇએ. માટે ચાલે! એકદમ રથ તૈયાર કરે અને રૂકુમારીને તેમાં બેસાડી, તે પવિત્ર મુનિરાજ પાસે લઈ જઈ માફી માગીએ.
થોડીવારે રથમાં બેસી રાજા રાણી, રૂપકુમારી, તથા . બીજા ઘણા માણસા સાથે તેઓ ઉદ્યાનમાં આવી પહેાંચયા, ત્યાં મુનિને ધ્યાનમાં રહેલા દીઠા, આસપાસ પત્થર અને ધૂળના ઢગલા જોઈને રાજાની આંખમાં ઝળહળીયાં આવી ગયાં અને, તે મુનિરાજના ચરણમાં નાના માળાની માફક ઢળી પડયા.
મુનિરાજે ધ્યાન પૂર્ણ કર્યું એટલે રાજાએ બહુ બહુ ક્ષમા યાચી. કુંવીએ પણ આવા મહાત્માને સતાવવા માટે કરેલી ભૂલના પશ્ચાત્તાપ કરી મુનિરાજની ક્ષમા માગી. મુનિએ તે જાણે કાંઈ બન્યું જ ન હોય તેમ શાંત ચિત્તે કહ્યુ કે ૪ રાજન ! કરેલા કમ સૌને ભાગવવા પડે છે, પરંતુ પ્રચંડ પાપના ફળતા તરત જ ભોગવવા પડે છે; માટે ધનુ શરણુ એજ એક તેના ઉત્તમ ઉપાય છે તો તમે ભક્તામર સ્તાત્રના આ ૨૮-૨૯ એ એ શ્લેાકાનું શુદ્ધ ભાવે સ્મરણુ કરી ત્રણ દિવસ પાણી છાંટશો તે આ વ્યાધિ શાંત થશે. એમ કહી એ એ શ્લેાકાનુ વિધિ પૂર્વકનું આરાધન બતાવી.
