________________
૭૮
૯ મૂને અમૂર્ત કહેવા તે--દેહ ( શરીર ) રૂપી મૂર્તી પદાર્થને અમૃત ( અરૂપી ) કહેવા તે.
૧૦ અમૂર્તને મૂર્ત કહેવા તે—જીવ તથા ધર્માસ્તિકાયાદિ અરૂપી દ્રવ્યને રૂપી કહેવા તે.
પાંચ પ્રકાર,
૧ અભિહિક—ખરા ખેાટાની પરિક્ષા કર્યા વિના પેાતાની મતિમાં આવ્યું તે સાચું માને તે.
૨ અનભિહિક—સવ ધમ સારા છે, છએ દન રૂડાં છે, સૌને વંદીએ, કાઇને નિંદીએ નહીં એમ વિષ અમૃત સરખાં ગણવાં તે.
૩ આભિનિવેશિક—જાણીને જીઠું માલે, પેાતાની ભૂલ સમજાય છતાં ખેાટી પ્રરૂપણા કરે અને કાઇ સમકત ષ્ટિ સમજાવે તે પણ હઠ ન મૂકે તે.
૪ સાંયિક—જિન વાણીમાં સંશય રાખે, એટલે પેાતાના અજ્ઞાનથી સિદ્ધાંતના અર્થ સમજે નહીં તેથી ડામાડેાળ રહે તે.
૫ અનાલેાગિક—અજાણપણે કાંઇ સમજે નહીં તે અથવા એકક્રિયાદિક જીવને અનાદિકાળનું લાગે છે તે.
છ પ્રકાર.
૧ લાકિક દેવગત—રાગ દ્વેષના ભરેલા લૌકિક દેવને માને, પૂજે તથા તેમને કહેલા માર્ગ પાળે તે.
૨ લૈાકિક ગુરૂગત—અઢાર પાપસ્થાનકના ભરેલા, નવા નવા વેશ બનાવનાર અન્ય દનીના ગુરૂને ગુરૂ માનવા અને તેમનું બહુ માન કરવું તે.
૩ લૌકિક પગન—આ લાકમાં પુગલિક સુખની ઇચ્છાએ મિથ્યાત્વી લોક કલ્પેલા હાળી ખળવાદિક પર્વને શ્રદ્ધાએ આરાધવાં તે.
