________________
પતેય તરું મુનું-–પ્રત્યેક વનસ્પતિકાયને મૂકીને. પંચ વિ પુઠવાઈણે સયલ લોએ—પાંચે પણ પૃથ્વી
કાયાદિ સકલ (૧૪) રાજકને વિષે. સુહમા હવંતિ નિયમાન-નિત્યે સૂક્ષ્મ હોય છે. અંતમુહુરાઉ અદ્રિસ્સા ૧૪-તે સૂક્ષ્મ જી) અંત--
મુહૂર્તના આયુષ્યવાળા અને અદશ્ય (આંખથી ન દેખાય તેવા) હોય છે.
જે શરીરમાં જીવ હોય તે શરીર વધે, ઉનું હોય અને ગમન કરે. જેમકે --પૃથ્વીકાય ખાણમાં વધે છે. કુવાનું પાણી શિયાળામાં ઉનું હોય છે. અગ્નિ ઉષ્ણ છે. વાયુ ગમન કરે છે અને વનસ્પતિ વધે છે. સાધારણ વનસ્પતિ (આદુ વિગેરે) ના જેટલા ટુકડા કરીને વાવીએ તે તે દરેક વધે છે, માટે તેમાં અનંત જીવે છે. સંખ-શંખ. | અલસ–અલશી. પૂઅરગા–પરા. કવય-કેડા, કડી. | લહગાઈ–લાળીઆ બેઇંદિય-એ ઈકિયગંડલ-મોટા કરમીયા.
છવ.
વાળા જીવો. જલે-જળે. . . મહરિ–લાકડાના માછવાહાઈ-ચૂડેલ ચંદણગ–અક્ષ, સ્થા- |
કીડા.
વિગેરે. પનાચાર્ય. | કિમિ-કરમીઆ...
બેઇન્દ્રિયના ભેદ. સંખ કવય ગંડુલ–સંખ, કેડા, ગંડેલા (પેટમાં
મોટા કરમીઆ થાય તે) જલય ચંદણગ અલસ લહગાઈ-જલે, ચંદનક (સ્થા
પનાચાર્ય), અલશીઆ, લાળીઆ જીવ (વાશી રાંધેલ અન્નમાં ઉપજે તે).
