________________
પરિચ્છેદ.
કસાધુ--અધિકાર.
પ
(જગતમાં ) જે કઇ અસત્ય ( ખાટુ' ) છે; અને જે અયેાગ્ય છે; અને જે દુનિયા તથા તેના લેાકેામાં ઉતરેલુ છે. ( પ્રસરેલુ' છે, ) અને જે સ‘સારી જીવાને સંસાર ( જન્મ જરા મરણુ ) ના કારણરૂપ છે. અને જેને શાસ્ત્રમાં પીડા કરનારૂ કહેલ છે, તે તે ( વન--આચરણને ) કુત્સિત બુદ્ધિવાળા યતિએ ધર્મ એવી રીતે કહે છે. અને તદનુયાયી મૂઢ લેાકેા તેને અન ભગવાનના મતની ભ્રાન્તિથી. ( આ અન્મત છે એવી ભૂલથી ) ગ્રહણ કરે છે તેને ખેદ પુરઃસર કહેવું પડે છે કે દુરન્ત ( દુઃખરૂપ અન્તવાળુ ) દશમા આશ્ચયનું ગર્જિત છે, ૩૭
ગુણશીલ વિજ્રત કુસાધુઓની માહદશા. निर्वाहार्थिनमुज्जितं गुणळवैरज्ञातशीलान्वयं, ताग्वंशजतगुणेन गुरुणा स्वार्थाय मुडीकृतम् । द्विख्यातगुणान्वया अपि जनालग्नोग्रगच्छग्रहा देवेभ्योऽधिकमचयान्त महतो मोहस्य तज्जृम्भितम् ||३८||
નિર્વાç (ઉત્તર ભરવા ) ના અવાળા અને જેમાં લેશ પણ ગુણુ નથી તેમ જેના સ્વભાવ વ’શની કાઈને શાબર નથી અને જે તેવાજ વંશમાં જન્મેલા અને તેવા ગુણવાળા ગુરૂથી સ્વાર્થ માટે (પાતાના ધનાનિા વારસા આપવા સારૂ) મુડાએલ છે તેવા પુરૂષ (કુસાધુ) ના તે તે પ્રસિદ્ધ ગુણુ તથા વંશવાળા અને ઊંચ્ચા ગચ્છરૂપી ગ્રહેામાં પકડાએલા ઉત્તમ જના પણ દેવા કરતાં અધિક પૂજા કરે છે. તે (આ ) મહા માહ (અજ્ઞાન) નું ગર્જિત છે. (પ્રકટ સ્વરૂપ છે) ૩૮
વેધારી કુટિલ સાધુઓથી થતા અન.
क्षुत्क्षामः किल कोsपि रङ्गशिशुकः प्रव्रज्य चैत्ये कचित्, कृत्वा कश्चनपक्षमक्षतकलिः प्राप्तस्तदाचार्यकं, चित्रं चैत्यगृहे गृहीयति निजे गच्छे कुटुम्बीयति, स्वं शक्रीयति बालिशीयति बुधान्विश्वं वराकीयति ॥ ३९ ॥
સુધાયી કુશ-દુળ થયેલા કાઇપણુ રંકને બાળક કોઇ દેવસ્થાનમાં પ્રત્રજ્યા લઇ અને કાષ્ઠ ( ગચ્છ ) ના પક્ષના આશ્રય કરી ને કે પાવામાં કળિ-કોષ લેશપણુ આછેા થયા નથી તેાપણુ આચાય પદને પ્રાપ્ત થાય છે. ત્યાં આશ્ચય છે કે તે કુતિ દેવસ્થાનને ઘર કરે છે, પેાતાના ગચ્છ ( અનુયાયી) સંધમાં કુટુંબ જેવુ... કરી મૂકે છે, પાતાને કાઇ (સ'ખ'ધી હોય) તેને ઇન્દ્રતુલ્ય ધનાઢય કરે છે અને ૩૮ થી ૪૯ સમપટ્ટક