________________
આખાની આગ
૭૯
વિમલાએ જોયુ કે તીર ખરાખર નિશાન ઉપર લાગ્યુ છે. આથી તરત જ તે મીઠું મરચુ' ભભરાવીને ખેલી : એ સુનંદાએ મને રૂવાબથી કીધું', તને શું અધિકાર છે. આ આમ્રફળ લેવાના ? તુ તે નેાકરની પણ નાકર છે’ જ્યારે હું તે રાજાની રાણીની દાસી છું. આ આમ્રફળ ઉપર તા અમારે જ હુક્ક છે. તારે જોઈતાં હાય તા આ એ ફળ લઈ જા. પણ તને હું ત્રણ ફળ તે નહિજ આપુ. એમ કહી એ એ ફળનેા મારા પર છૂટા ઘા કરીને ચાલી ગઈ.
રાણીમા ! હવે તા તમે મને ઝેર જ પાઈ ઢા. આવા અપમાન સહન કરવાં તેના કરતાં તે મૃત્યુને વરવું સારુ'!’ આમ કહી વિમલાએ પેાતાનું ગળું જોરથી દબાવ્યું ને મરવાને ઢાંગ કર્યાં.
સુરસુંદરીએ તરત જ વિમલાને તેમ કરતાં રોકી અને તેને શાંત પાડતાં કહ્યું : • વિમલા, તું શાંત મન. હું જ આ અપમાનને પૂરેપૂરા બદલે લઈશ. એ સુનંદા ને સુશીલા તેમના મનમાં સમજે શુ? રાજને બધા કારભાર તા મારા સ્વામી જ કરે છે. સાચા રાજા તે તે જ છે અને બધા અધિકાર આપણા છે. તું ચિંતા ન કર. હું જ મારા સ્વામીને કહીને તેઓને નગર બહાર હાંકી ત્યારબાદ સુરસુંદરી પેાતાના આવા કાર્ગો તેણે સ્ત્રી ચરિત્રની શરૂઆત કરી દીધી, માથાના વાળ વીંખી નાખ્યા. આંખેાને હાથથી ચેાળીને લાલઘૂમ કરી નાંખી, કપડાં પણ મેલાં ને જાડાં પહેરી લીધાં. અને મે ચડાવીને એક
"....'
યાં જઈ
