________________
વર ઘોડે ચડશે
પપ માનસિંહે આ પ્રસંગે દાયજામાં એક હજાર હાથી, બે હજાર ઉત્તમ જાતના અશ્વો, બે હજાર દાસદાસીઓ, લાખ સોનામહ આપી, સુશીલાને છ છ જેડી નકંકણે, રત્નાહાર, બાજુબંધ, વીંટીઓ તેમજ અનેક પ્રકારનાં મૂલ્ય વાન વચ્ચે આપ્યાં.
આ વિદાય પ્રસંગ ખરેખર ઘણો જ કરુણ હતે.. પરંતુ તેટલે જ તે સ્ત્રી માટે અનિવાર્ય હતે. “બેટા ! સુખી રહેજે ! તારા સુખદુઃખના સમાચાર કહેવડાવજે. તારા સાસુ સસરાની સેવા-ચાકરી કરજે. ધર્મને ભૂલીશ નહિ...” વગેરે અવાજોથી સુશીલાએ વિદાય લીધી.
જાન કન્યાને લઈને રાજગૃહમાં પાછી ફરી. તે સમયે નગરજનોએ વર-વધૂને અક્ષતને ફૂલેથી વધાવ્યાં. તેમજ તે બંનેને મીઠડાં ઓવારણાં લીધાં.
લગ્નને આ મહાઅવસર નિર્વિદને પતી ગયા એટલે ગુણસેને શાંતિને શ્વાસ લીધે અને રાજકાજની ધમાલમાં લાગી ગયે.
આ બાજુ ભીમસેન અને સુશીલા પણ લગ્નજીવનને. આનંદ માણવા લાગ્યાં.
હરિણું પણ હવે ઉંમરલાયક થયે હતું. તેની વય પણ હવે લગ્નને લાયક થઈ હતી. ઘરમાં ઉંમરલાયક જુવાન દીકરો કે દીકરી હોય એટલે સ્વાભાવિક જ તેના મા
