________________
૨૮૦
ભીમસેન ચરિત્ર
એ દિવસેા જ એટલા બધા ખરાબ ને કઢંગા પસાર થયા હતા કે તેની સ્મૃતિ થતાં જ હૈયુ ગળગળુ ખની જાય. ભીમસેનનું હૈયું પણ એ પુરાણી સ્મૃતિથી વàાવાઇ રહ્યુ હતું. ‘ભીમસેન ! તારી આંખમાં આંસુ કેમ ?' અર્િજ આશ્ચયથી પૂછ્યું.
૮ મામા ! એ કમનશીબ કંગાળ માણસ ખીજો કોઈ નહિ પણ હું જ હતા. હું જ તમારી પાસે નોકરી કરવા માટે આન્યા હતા.’
અરરર ! અને મે જ તને ના પાડી દીધી ! હું ભગવાન ! મારા હાથે તેં આ કેવુ' કામ કરાવ્યુ ? ભીમસેન ! મને માફ઼ કર. મેં તને એથી ઘણું જ દુઃખ આપ્યુ છે. હું તને ત્યારે ઓળખી પણ ન શકયા, કે તું મારા ભાણેજ છે. માફ કર. ભીમોન ! મને માફ કર...' અરિંજયને પોતાની ભૂલ સમજાઈ. તે શરમ અનુભવવા લાગ્યા.
મામા! એ અપરાધ તા મારા જ હતા. પૂર્વભવે મૈં કઇ અશુભ કર્માં ખાંધ્યાં હશે. નહિ તે રાજના ધણીને નાકરી માટે રઝળવુ' પડે ખરુ? કર્મીની સૌ કઠપૂતળીએ છીએ આપણે તેા. એ નચાવે તેમ નાચવાનુ. ભીમસેને સ્વસ્થતાથી કીધું. પણ ભીમસેન ! તારે તે તારી આળખ આપવી હતી? એમ કર્યુ. હાત તે શું હું તને દુ:ખ્ખમાં ધકેલત અરે ’
૮ મામા! મનવાનું હતુ તે ખની ગયું. હવે તેનો રંજ
<
"
