________________
૧૯૮
ભીમસેન ચરિત્ર ભીમસેનના વિનય વિવેકથી શેઠ પણ ખુશ હતા. તેની સાથે એ મમતા ને પ્રેમથી વાત કરતા હતા. બને ત્યાં સુધી ભીમસેનને કઈ કામ તે કરવા દેતા નહિ. પણ ભીમસેન જ જીદ કરીને પ્રેમથી બધાં કામ કરી નાંખતે. શેઠના મનમાં આથી ભીમસેન માટે સારી છાપ પડી હતી. એ તેમને મહેનત અને પ્રામાણિક લાગ્યો હતે દિલને સાફ અને સ્વચ્છ લાગે હતું. આથી શેઠ ખૂદ તેની કાળજી લેતા હતા. ભીમસેને ખાધું કે નહિ, તેણે બપોરના આરામ કર્યો કે નહિ, રાતે એ નિરાંતે ઊં કે નહિ, ચાલતા ચાલતા એ થાકી તે નથી ગયો ને, ટાઢથી તે હેરાન તો થતો નથી ને. આવી આવી અનેક બાબતેનું શેઠ ધ્યાન રાખતા. ઘેડા દિવસમાં તે એ બે વચ્ચે સારી માયા બંધાઈ ગઈ,
એક સવારે સૌ પર્વત આગળ આવી ગયા. મઝિલ મળી ગઈ. હવે કુચ કરવાની નહોતી. સાધનાના દિવસે શરૂ થવાના હતા. કામને પ્રારંભ હવે જ થવાને હતો. રોહણાચલ પર્વતની એક તળેટીમાં સૌએ મુકામ કર્યો. તે દિવસે સૌએ માત્ર આરામ કર્યો. મુસાફરીને થાક ઉતાર્યો,
બીજે દિવસથી સૌ કામે લાગી ગયા. ભીમસેન પણ કામે લાગી ગયા. કેદાળી, ત્રિકમ, પાવડે અને તમારું લઈ એ ઉપડી ગયે. જમીન માપવા અને માટી પારખવાનાં સાધન પણ તેણે પાસે રાખ્યાં.
પોતાના યુવાનકાળમાં ભૂમિપરીક્ષાનો તેણે અભ્યાસ કર્યો હતે. એ અભ્યાસ અહીં કામે લાગે. પૂરા એક દિવસ
