________________
ભીમસેન ચરિત્ર છેલ્લે પ્રહર પસાર થઈ રહ્યો હતો. જાગીને તેણે જોયું તે પોતે સુવર્ણપલંગમાં પોઢી હતી. દીવાઓની વાટ ધીમેધીમે પ્રકાશી રહી હતી; બહાર ગગનમાં તારાઓ ઝબુકી રહ્યા હતા અને પિતે શયન ખંડમાં એકલી જ સૂતી હતી.
એ વિચારવા લાગી. હું જાગી કેમ ગઈ? મારી ઊંઘ એકાએક કેમ ઊડી ગઈ? કંઈ કશું કરડયું? કંઈ કશી અસુવિદ્યા થઈ?
પરંતુ આ માટે તેને બહુ લાંબે વિચાર ન કરવો પડ્યો. તેને તરત જ યાદ આવ્યું. પિતે એક સ્વપ્ન જોયું હતું.
શું સ્વપ્ન હશે એ?” તેના આંતરમને તેને પૂછ્યું.
સ્વાન તાજુ જ હતું અને તાબડતોબ જ એ જોયા પછી આંખ ખૂલી ગઈ હતી. તેને યાદ આવ્યું કે પોતે સવમાં નિર્મળ અને વિશાળ મંડળથી વિભૂષિત એવું સૂર્યનું બિંબ જોયું હતું.
એ જઈને પ્રિયદર્શનાને લાગ્યું કે સૂર્યનાં કિરણો તે ચમકી રહ્યાં છે અને હજી પોતે સૂઈ રહી છે. સવાર પડી ગયું આ તે. ખૂબ જ મોડું થઈ ગયું ઊઠવામાં.
અને એ સફાળી જાગી ગઈ. આંખ ખોલીને જોયું ત્યારે તે ખબર પડી કે રાત્રિને છેલ્લે પ્રહર પસાર થઈ રહ્યો છે ને પિતે તે સ્વપ્ન જોયું છે. સવાર ઉગવાને તે હજી ઘણે સમય બાકી છે.
