________________
સંસાર અને સ્વપ્ન તેનું ખૂબ સન્માન કરતી હતી અને તેને પડયા બોલ ઝીલી. લેતી હતી.
ગુણસેનને પ્રિયદર્શના નામે રાણી હતી. તે પણ નામ પ્રમાણે ગુણ ધરાવતી હતી. તેનું નાજુક ને નમણું વદન જેનારના ચિત્તને ઉમદા જ ભાવે કરાવતું હતું. તેની આંખમાં નિર્મળતા હતી અને રૂપમાં તે એ દેવાંગનાઓને પણ શરમાવે તેવી હતી.
પણ સ્ત્રી સહજ સ્વભાવથી તે પર હતી. રૂપનું તેને અભિમાન ન હતું. જેટલું રૂપ તેનાથી હજાર ઘણી એ નમ્ર ને વિનયી હતી. દાસ-દાસીઓ સાથે પણ નીચા અવાજે જ વાત કરતી હતી. શીલ અને ચારિત્ર્યમાં તે ઉત્કૃષ્ટા હતી.
શજ કુળમાં ઉછરી હતી અને રાજાની માનીતી રાણી હતી છતાં પણ કયારેય તેનામાં ઉછુંખલતા કે ઉદ્દંડતા જણાયાં નહોતાં. સંયમ અને સાદાઈની તે પ્રતિમૂતિ હતી.
સંસકારે તે જૈનધમી હતી. ગુણસેન પણ જૈનધમી હતા. બંને જણા યથાશક્તિ ધર્મનું પાલન કરતાં હતાં. પૂજ્ય શ્રમણ ભગવતેની સેવા-સુશ્રુષા કરતાં. વ્યાખ્યાન શ્રવણ કરતાં.
આ બંનેનો સંસાર સુખે પસાર થતો હતો. બન્ને વચ્ચે પૂરેપૂરે એકરાગ હતે. કોઈ ચડભડ ન હતી. આનંદથી બંને જીવતાં હતાં અને યૌવનની રસ લ્હાણ માણતાં હતાં.
એક રાતે પ્રિયદર્શના સફાળી જાગી ગઈ. ત્યારે રાત્રિને
