________________
નહિ જઉ બેટા ! હોં”
૧૫૫ થયું. તેની ઈચ્છા પણ પોતાના બાળકોને ત્યજીને જવાની નહતી, પરંતુ એમ કર્યા સિવાય છુટકો જ નહોતું. આથી તેણે બંને બાળકને વહાલથી પંપાળ્યા. થોડીવાર રમાડયા અને તેમને સમજાવીને કહ્યું, “નહિ જઉં બેટા ! હે, નહિ. જઉં. તમે તમારે સુખેથી આરામ કરો !”
રાત પડતાં જ બંને બાળકો પિતાના વચન ઉપર શ્રદ્ધા રાખીને સૂઈ ગયાં. બાળકોને ઘસઘસાટ ઊંઘતા જોઈ વહેલી સવારે ભીમસેન જાગ્યો. સુશીલા તે જાગતી જ પડી હતી. પિતાના સ્વામિને જાગેલા જોઈ, તે ઊભી થઈ, પ્રથમ તેણે પ્રણામ કર્યા.
ભીમસેને તેના માથા પર હાથ મૂકી આશીર્વાદ આપ્યા. અને પછી ખૂબ જ ધીમા અવાજે તેને મીઠા બેલથી બધી સુચનાને સલાહ આપી. અને સુશીલા તરફ એક મીઠી. ને કરુણ નજર નાંખી ત્યાંથી વિદાય થયે.
- સુશીલા કંઈવાર સુધી ભીમસેનને જતે જોઈ આંસુ ભીની આંખે ઊભી રહી.
