________________
શકે છે. જ્યારે ભારતનું વાર્ષિક અનાજ ઉત્પાદન અંદાજે ત્રીસ કરોડ ટન આસપાસ રહે છે. એટલે કે જરૂર કરતાં લગભગ બમણાથી પણ વધુ અનાજનું વાર્ષિક ઉત્પાદન અહીંથાયછે.
અયોગ્ય અને અપૂરતી વ્યવસ્થાને કારણે હજારો લાખો ટન અનાજ સડી જાય છે. પોસ્ટ્રી ફીડ તરીકે ઘણો મોટો જથ્થો જતો રહે છે. વિદેશમાં Catle Rearing ચાલે છે. કતલ માટે ખાસ પ્રકારે પશુ ઉછેર કરવો તેને Cattle Rearing કહે છે. પશુને ૭ થી ૧૫ કિલો અનાજ ખવડાવવામાં આવે ત્યારે તેના શરીરમાં એક કિલો માંસ તૈયાર થાય છે.
ઘાસ ખવડાવવાથી દૂધ બને પણ અનાજ ખવડાવવાથી માંસ,મટન બીફ તૈયાર થાય. વધુ પ્રમાણમાં માંસ મેળવી, નિકાસ કરીને કમાણી કરવાની લ્હાયમાં અહીં પશુઓ સુધી અનાજ પહોંચી જાય છે અને માંસાહારની આવી આગવી ચિંતાના કારણે અન્નાહારી માણસોને (જે ઘાસ ખાઈ શકવાના નથી તેમને) માટે અનાજ પહોંચ બહારની વસ્તુ બની જાય છે.
હવે એક સરખામણી કરી જુઓઃ સોળ કિલો અનાજ થી (અંદાજિત ૨૫૦ ગ્રામની ગણતરીએ) ૬૪ જણાનું ભોજન બને તે સોળ કિલો પશુને ખવડાવીને ૧ કિલો માંસ બનશે. જે માત્ર (માથાદીઠ ૨૫૦ ગ્રામની ગણતરીએ) ચાર માણસોનો ખોરાક બનશે. '
આ રીતે જોઈએ તો અન્નાહારી અને માંસાહારી વચ્ચે અનાજ વપરાશનો ratio ૧:૧૬ નો આવશે. બીજી રીતે એમ કહી શકો કે માંસાહાર કરનાર એક વ્યક્તિ આડકતરી રીતે ૧૬ અન્નાહારી માણસોનું અનાજ લઈ લે છે. (વિચારોની દીવાદાંડી)
(૭૧)
૭૧
