Jainism Course Part 04

SR No.: 006050
Original Sutra Author: N/A
Author: Maniprabhashreeji
Publisher: Adinath Rajendra Jain Shwetambara Pedhi
Publication Year: 2011
Total Pages: 222
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 10 MB

Page 15

આચાર્યશ્રીને કરી. ત્યારે શ્રી હેમચંદ્રાચાર્યે કહ્યું. “કુમારપાલ, વ્રત પાલનથી પુણ્ય વધે છે તથા કાર્ય જલ્દી પૂર્ણ થાય છે. માટે કા તો તારે બ્રહ્મચર્ય જેવું દુષ્કર વ્રત લેવું જોઈએ કે પછી પોતાની અત્યંત પ્રિય વસ્તુનો ત્યાગ કરવો જોઈએ.”
- કુમારપાલને આચાર્યશ્રી દ્વારા આપવામાં આવેલા બે વિકલ્પોમાંથી બીજો વિકલ્પ પસંદ આવ્યો. માટે એમણે પોતાને અત્યંત પ્રિય એવા માંસનો ત્યાગ કરી લીધો. માત્ર બે વર્ષમાં મંદિર નિર્માણનું કાર્ય પૂર્ણ થઈ ગયું. આ જોઈને કુમારપાલે સૂરિજી પાસે માંસ ત્યાગની પ્રતિજ્ઞા છોડવાની આજ્ઞા માંગી. આચાર્યશ્રીએ કહ્યું “મહાદેવજીના દર્શન કર્યા વિના પ્રતિજ્ઞા છોડવી યોગ્ય નથી.” સૂરિજીની આ વાત કુમારપાલને બહુજ સારી લાગી તથા એમને સૂરિજી પ્રત્યે બહુમાન વધ્યું. સૂરિજીના પ્રત્યે કુમારપાલના વધતા આદરભાવોને જોઈને કુમારપાલના પુરોહિતોને ઇર્ષ્યા થવા લાગી. એમને એ વાતની ચિંતા થઈ કે ક્યાંક કુમારપાલ શિવભક્તથી જિનેશ્વર ભક્ત ન બની જાય. આવું વિચારીને એક દિવસ અવસર જોઈને પુરોહિતોએ રાજાને કહ્યું, “રાજન્ ! મહાદેવજીના મંદિર નિર્માણ માટે આચાર્યશ્રીએ આપને નિયમ આપ્યો હતો. જેમના બળે નિર્માણનું કાર્ય આટલું જલ્દી સમ્પન્ન થયું છે. માટે અમારી ઇચ્છા છે કે આપ જ્યારે પણ શિવજીના દર્શનાર્થ પધારો ત્યારે એમને પણ સાથે લઈને આવો.”
રાજાને પણ આ વાત જચી ગઈ. આચાર્યશ્રીની પાસે પોતાની સાથે આવવાનો પ્રસ્તાવ રાખ્યો. સૂરિજીએ કહ્યું “એમાં પૂછવાની શી જરૂર છે? તીર્થયાત્રા જેવા પ્રસંગોમાં તો અમે સામેથી આવીએ. તમે અહીંયાથી નીકળી હું ગિરનાર અને પાલિતણાની યાત્રા કરીને સોમનાથ પહોંચું છું.”
આચાર્યશ્રીના આ અનપેક્ષિત ઉત્તરથી કુમારપાલના આનંદનો કોઈ પાર ન રહ્યો. આચાર્યશ્રી સમયસર શત્રુંજયની યાત્રા કરીને સોમનાથ મહાદેવના દર્શનાર્થે દેવપત્તન પહોંચ્યા. મંદિરનો નવો જીર્ણોદ્ધાર થયેલ હોવાને કારણે મંદિર દેવવિમાન જેવું શોભી રહ્યું હતું. આચાર્યશ્રીને સાથે લઈને તેઓ શિવજીને વંદન કરવા મંદિરમાં ગયા. રાજાને ખબર હતી કે જિનેશ્વરના ભક્ત જિનેશ્વર સિવાય કોઈને પણ નમસ્કાર કરતા નથી. છતાં પણ આચાર્યશ્રીની પરીક્ષા કરવાની દષ્ટિએ એમણે આચાર્યશ્રીને શિવજીને નમસ્કાર કરવાની વિનંતી કરી. ત્યારે આચાર્યશ્રીએ ભાવપૂર્વક બંને હાથ જોડીને સ્તુતિ કરી. “જેમના રાગ-દ્વેષનો નાશ થઈ ચૂક્યો છે. એમને હું નમસ્કાર કરું છું. નામથી એ બ્રહ્મા હોય, વિષ્ણુ હોય, જિન હોય કે મહાદેવ હોય.” સ્તુતિ સાંભળીને કુમારપાલનો મન-મયૂર નાચી ઊઠ્યો. આચાર્યશ્રીની આ નિષ્પક્ષતાને જોઈને એમને આચાર્યશ્રીના પ્રત્યે અતિશય બહુમાન ભાવ પેદા થયો. ત્યારે કુમારપાલે કહ્યું - “ગુરુદેવ! મહાદેવ સમાન આ જગતમાં કોઈ દેવ નથી, આપના જેવા કોઈ ગુરુ નથી અને મારા જેવો કોઈ તત્ત્વાર્થી નથી. આજે આ ત્રિવેણી સંગમ થયો છે. મારે એ જાણવું છે કે દરેક ધર્મ જ્યારે પરસ્પર વિરોધની વાતો કરે છે તો એમાં સત્ય શું છે?”