________________
ખુશબૂ અને હાં મમ્મીજી ! પ્રિન્સના મોડા આવવાને કારણે અમે ઘણીવાર રાત્રે મોડા જ જમીએ છીએ કે પછી બહાર જઈએ છીએ. માટે સાંજનું ખાવાનું તમારા અને પપ્પાનું જ બને છે. તેથી મારાથી બે-બે વખત ખાવાનું નહી બને. માટે સારું એ જ રહેશે કે તમે, તમારા અને પપ્પા માટે જાતે જ ખાવાનું બનાવી દેશો. સુષમા ઃ (લડતાં) ખુશબૂ! તું આ ઘરની વહુ છે. વહુની હદમાં રહે. મહારાણી બનવાની કોશિશ ન કર. ખુશબૂ અવાજ ધીમી રાખો મમ્મીજી! હું કંઈ તમારી નોકરાણી નથી કે તમારી આંગળીઓ ઉપર નાચતી રહું. મારી પોતાની જિંદગી છે, એને હું જેમ ઇચ્છું તેમ જીવી શકું છું સમજ્યા તમે.
(આટલું કહીને ખુશબૂ પોતાના રૂમમાં જતી રહી. ખુશબૂને પહેલીવાર આટલું બોલતાં જોઈને સુષમાના આશ્ચર્યનો પાર ન રહ્યો. એના પછી તો રોજ-બરોજ સાસુ-વહુની વચ્ચે અણબણ થવા લાગી. પિયરમાં ક્યારેય પૈસા ન જોયા હોવાને કારણે કરોડપતિ સાસરિયામાં ખુશબૂના ખર્ચા સાતમા આસમાને પહોંચવા લાગ્યા અને એક દિવસ -) સુષમા આટલી તૈયાર થઈને ક્યાં જાય છે? ખુશબૂ મેં મોંમ ને ફોન કર્યો હતો. એમની તબિયત ઠીક નથી માટે હું એમને મળવા જાઉં છું. સુષમાઃ ક્યાંથી કર્યો તારી મોમ ને ફોન? ખુશબૂ ટેન્શન ન લો. તમારા ફોનથી નથી કર્યો. પ્રિન્સે મને હવે પર્સનલ મોબાઈલ આપી દીધો છે. (સુષમા કંઈ બોલે તે પહેલા પ્રિન્સ ત્યાં આવ્યો.) પ્રિન્સઃ અરે ખુશબૂ, તું હજુ સુધી તૈયાર નથી થઈ. જલ્દી કર મોડું થઈ જશે. સુષમા પણ પ્રિન્સ ઘરમાં આટલું કામ છે આજે જ જવું થોડું જરૂરી છે. કાલે - પરમ દિવસે જતા રહેજો. પ્રિન્સઃ મોંમ ઘરનું કામ તો જિંદગીભર ચાલતું જ રહેશે તો શું આ ક્યારેય પિયર ના જાય? ચાલ ખુશબૂ.
(આટલું કહીને પ્રિન્સ અને ખુશબૂ ત્યાંથી જતા રહ્યા. સુષમા તો બસ એમને જોતી જ રહી ગઈ. પ્રિન્સ બોલેલા શબ્દો પર તો એને હજુ સુધી વિશ્વાસ જ નહોતો આવતો. પ્રિન્સ અને ખુશબૂ બજારથી ઘણી ચીજો લઈને ખુશબૂના પિયર ગયા. ત્યાંથી તે બંને સીધા શૉપિંગ કરવા ગયા. ઘણીબધી શૉપિંગ કરીને સાંજે બંને ઘરે આવ્યા. બેલ વાગવાથી સુષમાએ પોતે દરવાજો ખોલ્યો)