Jainism Course Part 02

SR No.: 006048
Original Sutra Author: N/A
Author: Maniprabhashreeji
Publisher: Adinath Rajendra Jain Shwetambara Pedhi
Publication Year: 2011
Total Pages: 198
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 10 MB

Page 89

ચાર વાતો કે ભેંટથી નથી ચાલતી. પણ બિચારી ડૉલીને એ સમયે ક્યાં ખબર હતી કે ભવિષ્યમાં સમીર આ ભેંટથી પણ મોટી ભેંટ એને આપશે જે એની જીંદગીને ખેદાન-મેદાન કરી દેશે અને કદાચ ત્યારે તેને પોતાની બગડેલી જીંદગીને સુધારવાનો મોકો પણ નહીં મળે. ડૉલી સમીરની ચાલાકી સમજી શકી નહીં અને એની જાળમાં ફસાઈ ગઈ. એને તો એ પણ ખબર ન હતી કે આટલા દિવસો સુધી એણે જે પૈસાના બળે મોજ મજા કરી હતી, જે પૈસાના બળે સમીર એને આટલી ખુશી આપી રહ્યો હતો તે સમીરના નહીં એના પોતાના જ પૈસા હતા. પરંતુ કહે છે ને “વિનાશ કાળે વિપરીત બુદ્ધિ'. બસ ડૉલીના માટે પણ આ વાત બિલકુલ સાચી લાગુ પડતી હતી. ભલે આજ સુધી એને જયણા અને મોક્ષાની વાતો લેક્ટર લાગતી હતી. એમાં એને સમય વેડફાતો હોય એવું લાગતું હતું. પણ ભવિષ્ય કોણે દેખ્યું હતું. હોઈ શકે છે કે ભવિષ્યમાં મોક્ષાના એક એક શબ્દ ઉપર એની પાસે આંસુ વહાવ્યા સિવાય કોઈ રસ્તો ન હોય, અને કદાચ હવે તે દુઃખદ ભવિષ્ય આવી ગયું હતું.) (એક દિવસ સાંજે ડૉલી ડૉક્ટરની પાસે ચેકઅપ માટે ગઈ હતી ત્યારે ઘરમાં...) સમીર : અમ્મી ! મને નથી લાગતું કે ડૉલી પોતાના પીયર જશે. બધો પ્લાન ચૌપટ થઈ ગયો. શબાના” બેટા! ચિંતા કરીશ નહીં. જ્યારે ઘી સીધી આંગળીથી ન નીકળે ત્યારે વાંકી કરીને નીકાળવું પડે છે. અત્યાર સુધી તો આપણે એની સાથે પ્રેમથી વર્તી રહ્યા હતા જેથી એને પીયરની યાદ જ ન આવી. પણ હવે આપણે એની સાથે એવું વર્તન કરીશું કે એને પૈસા લેવા માટે મજબુરીથી પીયર જવું જ પડશે.' સમીર: પણ અમ્મી કેવી રીતે? શબાનાઃ તું ચિંતા કરીશ નહીં. બસ હું જેમ કહ્યું તેમ તું કરતો જજે. (એ રાત્રે સમીર ડૉલીને ફલેટમાં ન લઈ ગયો અને ડૉલીને રસોડામાં સૂવાનું કહ્યું) ડૉલી : સમીર ! આપણે અહીં સૂવું પડશે? અહીયાં તો કેટલું અંધારું છે? મને તો અંધારાથી અને વાંદાથી બહુ જ ડર લાગે છે. સમીરઃ ડૉલી ! આ તારું પીયર નથી. જ્યાં છે તે વાતાવરણમાં સેટ થવાનું શીખ. અને હા, અહીંયા સવારે પાંચ વાગ્યે પાણી આવે છે માટે જયારે અમ્મી દરવાજો ખટખટાવે ત્યારે બાથરૂમમાંથી ડોલ આપી દેજે. અમ્મી પાણી ભરી દેશે. (સમીરની વાત સાંભળીને ડૉલી આગળ કંઈ બોલી ન શકી અને ચૂપચાપ સૂવાની કોશીશ કરવા લાગી. લગભગ રાત્રે બે વાગ્યે..) ડૉલી: સમીર! સમીર! મારી ઉપર કંઈક ચાલી રહ્યું છે. સમીર ઉઠો ! (સમીરે ઉઠીને લાઈટ ચાલુ કરી) સમીર : (ગુસ્સામાં) શું ડૉલી! બાળકોની જેમ એક વાંદાથી ડરી ગઈ.