________________
હવે આપણે જે પ્રભુની પાસે જવાનું લક્ષ્ય બનાવ્યું છે તે સીમંધર સ્વામિના વિહારના અતિશયોની એક ઝલક તેમજ સમવસરણ રચના જોઈશું.
પ્રભુના વિહારનું રોમાંચક દેશ્યો કેવળજ્ઞાનના પછી પ્રભુ જ્યારે વિહાર કરે છે ત્યારે ચારેય નિકાયના દેવ ભક્તિથી ભાવ-વિભોર થઈને પ્રભુની સેવામાં આવે છે. કોઈ સમ્યગ દર્શનની નિર્મળતા માટે તો કોઈ પોતાના સંશયોનું સમાધાન કરવા માટે આવતા-જતા રહે છે. આ પ્રમાણે કમ થી કમ કરોડો દેવી-દેવતા પ્રભુની સેવામાં તત્પર રહે છે.
કેવળજ્ઞાન પ્રાપ્તિ પછી પ્રભુનું પ્રકૃષ્ટ પુણ્યોદય શરૂ થાય છે. દેવતા નવ સુવર્ણ કમલની રચના કરે છે. જે હજારો પાંખડીઓથી સુશોભિત હોય છે. આ કમળ સુવર્ણથી બનેલા હોવા છતાં માખણથી પણ વધારે કોમળ હોય છે. આવા નવ સુવર્ણકમળોની કર્ણિકા ઉપર ચરણ કમલ રાખીને પ્રભુ જ્યારે વિહાર કરે છે ત્યારે પ્રભુના અતિશયથી પ્રકૃતિ નવપલ્લવિત બની જાય છે.
પ્રભુના વિહાર દરમ્યાન શરદ, હેમંત વગેરે છ ઋતુઓનું એક જ સાથે સમન્વય થાય છે, જેનાથી બાહ્ય વાતાવરણ અત્યંત આલ્હાદક બની જાય છે. એવું લાગે છે કે માનો બધી ઋતુઓ પ્રભુની
સેવામાં ખીલી ઉઠી છે અને સાથે જ પાંચેય ઈન્દ્રિયોના મનોહરવિષય સર્વજનને અનુકૂળ બની . વાતાવરણને મઘમઘાયમાન બનાવી દે છે.
પરમાત્માને કેવળજ્ઞાન પછી દેવ, મનુષ્ય, તિર્યંચ તો અનુકૂળ બને જ છે પરંતુ એકેન્દ્રિયની સૃષ્ટિ પણ પ્રભુને અનુકૂળ બની જાય છે. પ્રભુ જયારે વિચારે છે ત્યારે મંદમંદ અનુકૂળ પવન વહેવા લાગે છે અને બધાને શાતા પહોંચાડે છે. પરમાત્માએ આખા જગતને અનુકૂળ બનીને સાધના કરી હતી તો પ્રભુને પવન તો શું? આખુ જગત અનુકૂળ બની જાય તો એમાં કઈ નવી વાત છે?
જાણે ! પ્રભુના વિહારથી પૃથ્વી પૂજનીય બની જાય છે આ આશયથી દેવતા એક યોજન પ્રમાણ ભૂમિ ઉપર શીતલ-સુગંધિ જળની વૃષ્ટિ કરે છે. આ માર્ગે ચાલવાવાળાને તો જાણે અમૃતની વર્ષા થઈ હોય, એવા આનંદનો અનુભવ થાય છે.
પ્રભુ વિહાર કરી રહ્યા હોય અથવા સમવસરણમાં બેઠા હોય ત્યારે દેવતા એક યોજન પ્રમાણ ભૂમિ ઉપર સર્વત્ર જાનુ પ્રમાણ પુષ્પવૃષ્ટિ કરે છે. આ પુષ્પો પાંચ રંગના અને છ એ છ ઋતુઓના હોય છે. આ પુષ્પો દ્વારા દેવતા સ્વસ્તિક વગેરે પ્રશસ્ત આકૃતિની રચના કરે છે. દશેય દિશાઓને સુગંધિત કરવાવાળા આ પુષ્પો ઉપર લાખો લોકો ચાલે તો પણ આ પુષ્પોને પ્રભુના પ્રભાવથી લેશમાત્ર પીડા થતી નથી. તથા તેનો આકાર પણ બગડતો નથી.
પૃથ્વીતલ ઉપર પ્રભુ જયારે વિહાર કરે છે ત્યારે જાણે કે કાંટા પણ વંદન કરી રહ્યા હોય એમ પોતાની તિક્ષ્ણતાને ધરતીમાં છૂપાવી દે છે. એટલે કે કાંટા પણ ઉલ્ટા થઈ જાય છે. પ્રભું કોઈ પણ જીવ
(59)