________________
-આ સ શનું સ્વરૂપ અને અમૃતની નીકનું અનુકરણ કરતી (શીતળ) અક્ષરોની પંક્તિને ઉચ્ચારી, ત્યારે સૂર્યના તેજ સમૂહથી હણાયેલે અંધકાર જેમ શીઘ નાશ પામે તેમ તેનું મહા સપનું ઝેર નાશ પામ્યું અને તે ઉધમાંથી જાગે તેમ સ્વસ્થ શરીરવાળે ઉઠે. (૩૮૦૬-૭) તે પછી “જીવનદાતા છે અને ઉત્તમ સાધુ છે”—એવા પ્રગટેલા રાગવાળો બહુમાનપૂર્વક તે ચારણમુનિને નમીને કહેવા લાગ્યું કે હે ભગવંત! હું માનું છું કે-ભમતાં ભયંકર શિકારી પ્રાણીઓથી ભરેલી આ અટવીમાં તમારે નિવાસ મારા પુણ્યથી થયો છે. (૩૮૦૮-૯) અન્યથા હે નાથ! જો તમે અહીં ન હત, તે મહા ઝેરી સર્પના ઝેરથી બેભાન થયેલા મારું જીવન કેવી રીતે હેત? (૩૮૧૦) કયાં મરુદેશ અને ક્યાં ફળેથી સમુદ્ધ માટે કવૃ? અથવા કયાં નિર્ધનનું ઘર અને જ્યાં તેમાં રત્નને નિધિ? (૩૮૧૧) (એ રીતે) અતિ દુઃખપીડિત હું ક્યાં? અને અત્યંત પ્રભાવશાળી તમે ક્યાં? અહા હા ! વિધિના વિલીમના રહસ્યને આ જગત માં કેણ જાણી શકે? (૩૮૧૨) હે ભગવત! આવા ઉપકારી આપને શું આપવાથી અથવા શું કરવાથી નિભંગી મને અણમુદિત થાય. (૩૮૧ મુનિએ કહ્યું કે હે ભદ્ર! જે ઋણમુક્તિ કરવા ઈચ્છે છે, તે તું હવે નિપાપ પ્રવજ્યાને સ્વીકાર. (૩૮૧૪) મેં તને ઉપકાર પણ નિચે આ પ્રવજ્યાને માટે કર્યો છે, અન્યથા અવિરતિની ચિંતા કરવાને ઉત્તમ મુનિઓને અધિકાર નથી. (૩૮૧૫) વળી હે ભદ્ર ! મનુષ્યનું ધર્મરહિત જીવન પ્રશંસનીય નથી, તેથી વરના રાગને છોડ અને રાગરહિત ઉત્તમ સાધુ બન ! (૩૮૧૬) તે પછી ભાલતળે હસ્તકમળના ડેટાને (અંજલિને) જોડીને તેણે કહ્યું કે હે ભગવંત ! એમ કરીશ, માત્ર નાના ભાઈને શગ મારા મનને પીડે છે. જે કઈ રીતે તેની સાથે દર્શન થાય તે શલ્યરહિત અને એકચિત્તવાળો હું પ્રવજ્યાને સ્વીકારું (૩૮૧૭-૧૮) મુનિએ કે કેશવ! જે તે વિશે માર્યો હોત તે કેવી રીતે નાના ભાઈને જેવાને હતે? (૩૮૧). માટે આ નિરર્થક રાગને તજી દે અને નિષ્પાપ ધર્મને અનુસર! કારણ કે છોને એજ એક બધું, માતા અને પિતાતુલ્ય છે, (૩૮૨૦) મુનિએ એમ કહેવાથી સ્વયંભવને શ્રેષ્ઠ વિનયપૂર્વક પ્રવજ્યાને સ્વીકારી અને વિવિધ તપશ્ચર્યા કરવા લાગે. (૩૮૨૧) દુસહ પરીષહસેનાને સહન કરતો મહા સાત્વિક તે ગુરુની સાથે ગામ, નગર અને આકરથી યુક્ત વસુધા ઉપર વિચારવા લાગ્યો. (૩૮૨૨) એમ જ્ઞાન, દર્શન વગેરે ગુણેથી યુક્ત તેણે સર્ષકાળ ગુરુની સાથે વિચરીને (અંતે) આયુષ્યને અલ્પ જાણીને ભક્તપરિજ્ઞા (અનશન)ને સ્વીકારતાં. તેને ગુરુએ સમજાવ્યું કે-હે મહાભાગ! અંતકાળની આ સવિશેષ આરાધના ઘણાં પુણ્યથી પ્રાપ્ત થાય છે. (૩૮૨૩-૨૪) તેથી બ્રિજનેમાં ઉપધિમાં, ફળમાં, ગચ્છમાં અને પિતાના શરીરમાં પણ રાગને કરીશ નહિ, કારણકે-એ રાગ અનર્થોનું મૂળ છે. ૩૮૨૫) ત્યારે “ઈચ્છામે અણુસદ્ધિ” (અર્થાત આપની શિખામણને હું ઈચ્છું છું.)-એમ કહીને ગુરુની વાણીમાં દઢ રતિવાળા સ્વયં