________________
પ્રભુનું આગમન અને રાજાનું વંદનાથે ગમન અવાજથી જાગેલે રાજા વિચારે છે કે-નિચે આજે મારે કઈ પરમ અભ્યદય થશે. (૩૦-૩૯૪) કિન્તુ જે મહાભાગ અને પર્વતે આરેહણ કરવામાં પ્રવર્લે (સહાયક થયો), તે પુરૂષ ઉપકારદ્વારા મારા પરમ અભ્યદયમાં એક હેતુ (થશે)–એમ જણાય છે. (૩૫)
એમ જ્યારે રાજા વિકલ્પ કરતો હતો, ત્યારે શીધ્ર આવીને બે હાથ મસ્તકે જોડીને, દ્વારપાલિકા કહેવા લાગી કે-(૩૯૬) હે દેવ ! હાથમાં પુષ્પની માળા લઈને ઉદ્યાનપાલક તમારા દર્શન માટે બારણે ઉભા છે, તે આ વિષયમાં મારે શું કરવાગ્ય છે? (૩૭) રાજાએ કહ્યું, જલ્દી લઈ આવ ! તેથી તે આજ્ઞાને સ્વીકારીને તુર્ત ઉદ્યાનપાલકને લઈને રાજાની પાસે આવી. (૩૯૮)
પછી પ્રણામ કરીને, પુષ્પ આપીને, બે હાથે મસ્તકે અંજલિ કરીને ઉદ્યાનપાલકેએ કહ્યું, હે દેવ! તમે જયવંતા છે (રહે) ! (૩૯) આપને વધાવીએ છીએ કે-ત્રણ લેકનો પ્રકાશ કરવામાં સૂર્યસમાન, ત્રણ ભુવનરૂપી સરેવરમાં ફેલાયેલા-કમળની ભ્રાન્તિ કરતા (ઉજ્વળ), એવા (ત્રિલોકમાં ફેલાયેલા ) યશના વિસ્તારવાળા, ત્રણ ત્રાએ જાહેર કરાયેલા સ્વર્ગ, મૃત્યુ અને પાતાલના શ્રેષ્ઠ સ્વામિત્વવાળા, ત્રણ ગઢથી વિંટાયેલા મણિમય સિંહાસન ઉપર બેઠેલા, હર્ષઘેલા દેએ (વધાવવા) ફેકેલી પ્રચુર પુષ્પોની અંજલિથી પૂજાએલા, સંશને નાશ કરવામાં સમર્થ એવા શાસ્ત્રની ધર્મકથાને વિસ્તારનારા, ઈન્દ્રના હાથે સહર્ષ વિંઝાતાં, કુમુદ અને બરફ સમાન ઉજ્વળ ચામરોના સમૂહવાળા, વિકિસત શ્રેષ્ઠ પલ્લવ-પત્રવાળા, કંકેલી (અશોક) વૃક્ષ દ્વારા દિગંત (આકાશ)ને શેલાવનારા, સૂર્યથી પણ પ્રચંડ (અધિક) તેજસ્વી ભામંડલથી અંધકારનો નાશ કરનારા, દેએ વગાડેલી દંદુભિના અવાજથી પ્રગટિત ( સિદ્ધ) અપ્રતિમ શત્રુઓના વિજયવાળા, ગણનાતીત (અસંખ્ય) મનોહર સુરેન્દ્રો અને અસુરેન્દ્રોના સમૂહથી પૂજાએલા ચરણકમળવાળા અને શરણાગત વત્સલ, એવા ભગવાન શ્રી મહાવીરદેવ સ્વયમેવ પધાર્યા છે. (૪૦૦ થી ૪૦૫)
" એમ વધાઈને સંભળાવવાથી અત્યન્ત ઉચ્ચ હર્ષથી શરીરમાં પ્રગટેલી નિબિડ-ઘટ્ટ રેમરાજીવાળા, ત્રણ લેકની પણ લક્ષ્મી હસ્તકમળમાં આવી તેમ માનતા, અને તે આ ભગવાન (પધાર્યા), કે જેઓએ સ્વપ્નમાં મને પર્વતના શિખર ઉપર આરૂઢ કર્યો છે, માટે તેઓ દ્વારા હું સંસારનો પારગામી બનું, એમ ચિંતવતે રાજા, તે ઉદ્યાનપાલકને સાડા બાર લાખ સેનૈયા પ્રીતિદાનમાં આપીને તુર્ત જ સઘળા અંતઃપુર અને નગરલોકથી પરિવરેલ અને માગધેથી સ્તુતિ કરાત, હાથી ઉપર બેસીને, જગદ્ગુરૂને વંદન નિમિત્તે જવા નગરીમાંથી નીકળ્યો (ચા). (૪૦૬ થી ૪૯) પછી દૂરથી જ છત્રોપરિ છત્રને જોઈને હુષ્ટ મનવાળે તે છત્ર–ચામરાદિ રાજચિહ્નો છોડીને, પાંચ પ્રકારના અભિગમ સહિત ઉત્તરદિશાના દ્વારથી સમવસરણમાં પ્રવેશીને, હર્ષવશ વિકસિત નેત્રવાળે તે રાજા પ્રભુને ત્રણ પ્રદક્ષિણા કરીને, પૃથ્વીપીડને સ્પર્શતા મસ્તક વડે વારંવાર પ્રણામ કરીને અને બે હસ્તપલવ લલાટે જોડીને સ્તુતિ કરવા લાગે કે-(૪૧૦ થી ૧૨)