________________
૧૯) વર્તમાન પર્યાયમાં દોષને હું જોતો નથી કારણ કે તે એક સમયની ભૂલ છે.
પૂર્ણ અવસ્થા નહીં પામેલા દરેક સંસારી જીવની વર્તમાન અવસ્થામાં કંઈક દોષ છે, ભૂલ છે. આ ભુલ ક્ષણિક, એક સમય માત્રની જ છે. જ્યારે સ્વભાવથી તો પ્રત્યેક જીવ ત્રિકાળ શુધ્ધ જ્ઞાયક પરમાત્મા છે. કોઈપણ જીવ પોતાના પુરુષાર્થથી અને સદ્ગુરૂના યોગથી પોતાના શુધ્ધ સ્વભાવના આશ્રયે વર્તમાન ભૂલ ટાળી શકે છે. પર્યાયદ્રષ્ટિ સંસારનું કારણ છે અને દ્રવ્યદ્રષ્ટિ મુકિતનું કારણ છે. માટે પર્યાયમાં રહેલ દોષ પર મારી દ્રષ્ટિ જ ન જાય એવો પુરુષાર્થ કરી રહ્યો છું. અને ખરેખર આત્મસ્વરૂપે મારી સત્તાનો વિસ્તાર એટલો જ છે કે હું પર્યાય દ્રષ્ટિ છોડી, દ્રવ્ય દ્રષ્ટિ કરૂં. ૨૦) મેં જો કોઈને પણ પર્યાય દ્રષ્ટિથી જોયા હોય તો હું બધા જીવોની અંતઃકરણપૂર્વક ક્ષમા ચાહું છું.
જીવોની વર્તમાન પર્યાયમાં દોષ છે અને એ દોષો પર દ્રષ્ટિ કરી મેં જીવો પ્રત્યે અજ્ઞાનતાથી રાગ-દ્વેષ કર્યા છે, કલેશ કર્યો છે, વેરભાવ કર્યા છે. પરંતુ એ મારી ભૂલ છે. એ ભૂલનો હું પ્રમાણિકપણે સ્વીકાર કરું છું. સ્વભાવથી બધા જીવો પરમાત્માસ્વરૂપ છે. હું સર્વ જીવોને અંતઃ કરણપૂર્વક ખમાવું છું. સૌ જીવો મને ક્ષમા કરો. હું પણ સર્વ જીવોને અત્યંત નિર્મળભાવ અને હ્રદયપૂર્વક ક્ષમા કરું છું. મને આ ક્ષમાભાવ યર્થાથપણે નિરંતર વર્તી રહો એ જ ભાવના ભાવું છું.
સ્વસંબોધન
હે જીવ! આટલું કર
આત્માને સાધવા દુનિયા ને ભૂલ. સિધ્ધપદ ને સાધવા સંસાર ની ઉપેક્ષા કર. દુ:ખની વેદનાથી છુટવા ચૈતન્યનું વેદન કર. મરણથી છુટવા તારા જીવત્ત્વ ને જાણ. તારૂં સ્વસંવેદન એ જ તારૂં શરણ છે. એ જ સાચું જીવન છે.
ભાવના ભવનાશીની
..93..
