________________
૩૨૪
આનંદઘન પદ - ૧૦૨
પદ - ૧૦૨
(રાગ - કાફી) ए जिनके पाया लागरे, तुने कहीये केतो-ए जिनके ॥ आगोइ जाम फिरे मदमातो, मोहनिंदरीया शुं जागरे ॥ तुने. ॥१॥ प्रभुजी प्रीतमविन नहीं कोइ प्रीतम, प्रभुजीनी पूजा घणी मागरे ॥ तुने. ||२|| भवका फेरा वारी करो जिनचंदा, आनन्दघन पाय लागरे ॥ तुने. ॥३॥
આ પદમાં આનંદઘનજીને ચિત્તમાં જે ફુરણા થઈ તે તેમને અનુભવ્યાથી પોતાના આત્માને તેમજ સાધુ ભાઈઓ તેમજ શ્રદ્ધાવંત ધર્મી આત્માઓને સંકેત દ્વારા હિતશિક્ષા આપતા કહે છે -
એ જિનને પાય લાગશે, તુને કહિયે કે તો; આગોઈ જામ ફિર મદ માતો, મોહ નિંદરીયા શું જાગ રે. ૧.
એ જિનના પગમાં તું પડ કે જેઓએ કષાયરૂપી કર્મમળને સમતાના નિર્મળ નીરમાં ધોઈને પવિત્ર બનાવ્યા છે. એ જિનેશ્વર દેવના પાય પડી તું માંગણી કરજે કે તમે જેમ કર્મમળને ધોઈ આત્મશુદ્ધિ કરી તેવીજ શુદ્ધિ સેવકની કરો. પ્રભુએ માર્ગે ચાલી ભાવોની શુદ્ધિ કરી છે તે પ્રભુજ તારા પાપ મેલને ધોવાનો માર્ગ બતાવશે.
(તુને કહિયે કેત) - હે ચેતન તને કેટલું કહેવું? શું કહેવું? કહેતાં મને હવે શરમ આવે છે. આ ભાવ અંતરાત્માના છે જેમાં જીવાત્માને ચેતવણી કે ટકોરો મારવામાં આવ્યો છે. તારા સ્વભાવને માયા દોષથી ચૂકી તું અવળા માર્ગે ચઢી ગયો છે. માયાના અરમાનો મૃગજળ સમાન છે. એ ફકત પ્રતિભાસા છે. એની પાછળ ફાંફા મારવા એ નર્યું અજ્ઞાન છે. એટલે કે જીવનને વ્યર્થ જવા દેવું અને મૃત્યુને નોંતરવા બરાબર છે. સાગરમાં જેમ પવનની લહેરીઓ ઉઠે અને તેથી પાણીમાં એક પછી એક તરંગો ઉભા થતા જાય તેમ માનવીના
ચેતન એના સ્વાતંત્ર્યને ઝંખતો નથી કારણકે પારdવ્ય ખટકતું નથી.
