________________
मानधन ५६ - Ce
303
५६ - CE
(२।। - आशाप) अवधू ऐसो ज्ञान विचारी, वामे कोण परुष कोण नारी ? || अवधू. ॥ बम्मनके घर न्हाती धोती, जोगीके घर चेली ॥ कलमा पढ पढ भईरे तुरकडी तो, आपही आप अकेली ॥ अवधू. ॥१॥ ससरो हमारो बालो भोलो, सासु बाल कुंवारी ॥ पियुजी हमारो पोढ्यो पारणीए तो, में हुं जुलावनहारी ॥ अवधू. ॥२॥ नहीं हुं परणी नहीं हुं कुंवारी, पुत्र जणावनहारी ॥ काली दाढीको में कोइ नहीं छोड्यो, ताए हजु हु बालकुंवारी ॥ अवधू. ||३|| अढीद्वीपमें खाट खूटली, गगन ओशीकुं तलाइ ॥ धरतीको छेडो आभकी पीछोडी, तोय न सोड भराइ. ॥ अवधू. ||४|| गगनमण्डलमें गाय वीआणी, वसुधा दुध जमाई || सउरे सुनो भाइ वलोणुं वलोवे तो, तत्त्व अमृत कोइ पाई ॥ अवधू. ॥५॥ नहीं जाउं सासरीये ने नहीं जाउं पीयरीओ, पीयुजी सेज बिछाइ ॥ आनन्दघन कहे सुनो भाइ साधु तो, ज्योतसेज्योत मिलाइ ॥ अवधू. ॥६॥ અવધુ એસો જ્ઞાન વિચારી, વામે કોન પુરુષ કોન નારી ?
બમ્મન કે ઘર ન્હાતી ધોતી, જોગી કે ઘર ચેલી; કલમા પઢ પઢ ભઈ રે તુરકડી તો, આપહી આપ અકેલી. અવધૂ
અવધૂત યોગદશાને પામેલા આનંદઘનજી મહારાજ આત્માની જ્ઞાની દશાનો વિચાર કરી પદ-૯૯માં તે કોણ પુરૂષ છે અને તેની કોણ નારી છે તેમજ તે પુરુષ એવા આત્મા સાથે કેવા કેવા પ્રકારનો વર્તાવ કરી રહી છે, પરષ માટે તે હાનિકારક છે કે લાભકારક ? તેનો ઉકેલ વિચારી રહ્યા છે. અનાદિકાળથી. સંસારની અંદરમાં રખડતો આત્મા પોતે ચેતન રૂપે શુદ્ધ હોવા છતાં પોતાનું
જ્ઞાન ભણવાનું નથી પણ સંસ્કારરૂપે આત્મામાં વાવવાનું છે.
