________________
૨૭૮
આનંદઘન પદ - ૯૪
કદી કર્યો નથી. એની ઉપેક્ષા કરીને અવળી દિશા પકડી છે પછી તે કેવી રીતે મળે ? આ અવળીને સવળી કરવાની એટલે કે મિથ્યાત્વને સમ્યકૃત્વમાં પલટાવવાની જરૂર છે. માનવીના જીવનમાં જેટલી પવિત્રતા અને પ્રામાણિકતા ઝળહળતી હશે તેટલોજ તે પ્રભુને મેળવવાના પ્રયત્નમાં સફળતા પ્રાપ્ત કરી શકશે. અધ્યાત્મ ક્ષેત્રમાં જેઓ અંદરથી અપ્રામાણિક બનીને બહારથી સારા દેખાવાનો પ્રયત્ન કરે છે અને તેથી બહારમાં લોદષ્ટિએ બહુ સાર જીવન જીવતા દેખાય છે તે વસ્તુતઃ પ્રભુ પ્રાપ્તિના માર્ગથી લાખો યોજન દૂર છે. અધ્યાત્મના ક્ષેત્રમાં પ્રામાણિકતા, વફાદારીતા, પ્રજ્ઞાપનીયતા, અનાગ્રહતા, પાપભીરતા, ભવભીરતા, માઈલ, આર્જવ આ બધા ગુણો ખૂબજ જરૂરી બને છે તેના વિના વિકાસ શક્ય નથી. પરલોક અને મોક્ષની યાત્રામાં ગુણોનો વિકાસ એ ભાતુ છે જેની સહાયથીજ તે મુસાફરી સારી રીતે કરી શકે છે. સાઘક જે કાંઈ પણ બોલે કે લખે તે તેના જીવનમાં નજીક રહેનારાઓને દેખાવી જોઈએ તો જ તેનું લખાણ કે વચન પ્રયોગ આદેય બને. જે વસ્તુ આપણામાં ન હોય તેવુ બોલવાનું બંધ થવું જોઈએ.
અવધે કેહની વાટડી જોઉ, વિએ અવધે અતિ ગુ; આનંદઘન પ્રભુ વેગે પધારો, જિમ મન આશા પુરું.. સુકૃત - સુકરણી કરવાની હદ મર્યાદા મળેલી માનવ આયુષ્યની અવધિ આપણા હાથમાં છે તે સમયને ન ચૂકતાં તેને સાધી લેવામાં ડહાપણ છે તે માટેની કોઈની વાટ જોવાની ન હોય. મળેલી અવધિ વીતી જઈ રહી છે. યુવાની ગઈ અને ઘડપણ આવવાનું. પરવશતાની ભયવાળી હદમાં દાખલ થયા પછી સત્તા તારા હાથમાં નહિ રહે માટે એની બીક-ડર રાખ. સમ્યગકરણી કરવાની મર્યાદા સંતપરષોએ બાંધી આપી છે તેને ઉલ્લંઘીને બહાર પગ મૂકવો તે અતિ જોખમી છે. સીતાજીએ જંગલમાં લક્ષ્મણજીએ દોરેલ રેખાને ઓળંગી તો રાવણના હાથે તેમનું અપહરણ થવાનો પ્રસંગ આવ્યો. સાધના કરવાની પણ હદ - મર્યાદા હોય છે અને તેથી સાધકે અનુભવી ગુરુઓના માર્ગદર્શન મુજબ આગળ વધવું. હે આનંદઘનના નાથ પ્રભુ ! આપની સહાયતા વગર મારું મન નિરાધાર સ્થિતિમાં ખૂબ ગભરાટ અનુભવી રહ્યું છે. તે અસ્થિરતા, ગભરાટ સાધના સમયે
દુ:ખમાં જ્ઞાતાદૃષ્ટા બofી દુઃખ સહol કરી, સુખ-દુ:ખથી પર રહે તે અતિમાનવ,એ મોક્ષ પામે.