________________
આનંદઘન પદ - ૯૩
૨િ૬૫
ભકત સાધકને તેના પ્રિય નાહલીયાને એટલે નાથલીયા એવાં ભગવાનને અને ભગવત સ્વરૂપી પોતાના આત્મા બેઉને મળવાના કોડ-ઉમંગ હોય છે. તે પોતાની અંદર રહેલ પરમાત્માને ભૂલીને બાહ્ય એવા એકલા વ્યવહારને તે સાધતો નથી. આનેજ શાસ્ત્રકારોએ પરમાત્મ પ્રત્યેનો સાચો પ્રેમ - ઉત્સાહ કહ્યો છે.
હે માડી ! ધર્મની જનની વ્યા માવડી ! મેં તારું રક્ષણ કરવા આ ભેખા ધર્યો છે તેનું તું રક્ષણ કરજે ! કોઈ ભૂત-પ્રેત-પિશાચાદિની ઝોળ ઝપટ અને મંત્ર તંત્ર દ્વારા મેલી વિદ્યાના સાધક બાવા-ફકીર કે તાંત્રિકોની ઝપટ અથવા રાની હિંસક વાઘ-સિંહ આદિ પશુકૃત પીડાઓ મને કયારેક ઊભી થાય તો હે દયા માતા ! તું મારું રક્ષણ કરજે ! ધર્મની રક્ષા કાજે સહાય કરતી રહેજે ! બિહામણા ભયંકર સ્વપ્નો મને આવું ભવિષ્યમાં થવાના સંકેત આપી રહ્યા છે તેનાથી બચવા હું તારી સહાય માંગી રહ્યો છું! સાધનાનો માર્ગ સરળ નથી. છતાં અદશ્ય પણે પ્રભુ સાધકની રક્ષા કરી રહ્યા છે. શાસન દેવીઓ પણ સહાય કરતાજ હોય છે. સાધકને તેની સમજ પણ પડતી જ હોય છે.
મોહનીયા નાવલીયા પાંખે મહારે, જગ સવિ ઉજs ms. મારા અંતરના નાથ પરમાત્મા પ્રત્યે મને એવી તો પ્રીતિ જાગી છે કે જેને કારણે એ નાહલીયા નાથ વિના મને આખુ જગત ઉજજડ અને વેરાન સમાન શુષ્ક ભાસે છે. સંસારમાં રાગભાવની મીઠાશ છે, તેમાં પ્રેમનો એક અંશ પણ નથી. સંસારમાં પુરુષ અને પ્રકૃતિ જે સંસારની ઉત્પતિનું કારણ છે, તે પરષ અને પ્રકૃતિનો સંયોગ થવાથી નર અને નારીની જોડી ઉત્પન્ન થયેલ છે, જે કાયમી ભાસે છે પણ વિનાશી છે. એની પાછળ હર્ષ-શોક, પુન્ય-પાપ, સુખ-દુ:ખ, સંયોગ-વિયોગ, જન્મ-મરણ વગેરે અનેક ધબ્દોની હારમાળા સર્જાયેલી છે. આ હારમાળા સર્જનાર, દરેક આત્મામાં પડેલા ઘાતી કર્મોના ડુંગર છે અને આ હળાહળ જુદથી ભરેલો હુંડા અવસર્પિણીનો પંચમ કાળ છે જેમાં જેણે માર્ગને અનુભવ્યો છે - ઓળખ્યો છે તેવા માર્ગદર્શક ભોમિયાનો યોગ સાંપડવો અત્યંત દુર્લભ છે. અધ્યાત્મદર્શી મહાપુરુષ લખે
જેને હદય સ્વીકારે તે શ્રદ્ધેય બને. આત્મજ્ઞાન થાય તો આત્મવિશ્વાસ આવે અને આત્મમય થવાય.