Page Text
________________
આનંદઘન પદ - ૮૪
૨૦૫
તે કહે કે વિચારે એમનો સ્વભાવ એમને મુબારક.
હવે જે પ્રભુને પામવાની લગની લાગી છે તે કોઈ રીતે છુટવાની નથી, લોકો મને ભગત કહે, ભગતડો કહે, ભંગડ ભૂત કહે, ધૂની કહે, ગાંડો કહે, વેદિયો કહે, વેવલો કહે, ઓલિયો કહે, બાઘો કહે કે પછી બાવો કહે મને હવે લોકલાજનો કશો ભય રહ્યો નથી કારણ કે હવે અમે પરપ્રસિદ્ધિના નહિ પણ પ્રગટઆત્મસિદ્ધિના તરસ્યા બન્યા છીએ. લોકલાજ કે માન-અપમાનના ભયને ડારી એટલે મગજમાંથી કાઢી નાંખી મગજને હળવું કુલ જેવું રાખવાનું સૂચન છે. જે લગની પ્રભુના નામની - પ્રભુના ગુણોની અંતરમાં લાગી છે તે હવે ક્યારે પણ છુટી શકે તેવી નથી.
ધ્યાન સાધના કરતાં કરતાં કે પ્રભુની ભકિત કરતાં અંદરમાંથી જ્યારે એક શુભ ભાવની ધારા વહે છે - શાંત રસ વેદાય છે તે વખતે આત્મા આખા જગતની ઉપેક્ષા કરવા તૈયાર થાય છે. એ સુખાનુભૂતિ - સ્વાનુભૂતિ એવી તો અલૌકિક, અનુપમ, અદ્વિતીય હોય છે કે એમાંથી બહાર આવવું કઠિન હોય છે અને બહાર આવે તો બહારમાં ગોઠતું નથી અને પાછું ફરી ફરી એ દશામાં સરકી જવાતું હોય છે. લોકોના કહેવાથી પોતાના અંદરના આનંદને છોડીને લોકમાં ભળી જાય તો પછી તે સાધક શાનો? ભક્ત શાનો? લોકથી ડરીને ચાલવામાં કે લોકના અભિપ્રાયને અનુસરીને જીવવામાં આત્મા ક્યારે પણ સત્વ કેળવી શકતો નથી અને સત્ય કેળવ્યા વિના કયારે પણ આગળ વધાતુ નથી.
જે પ્રભુનું અવલંબન લીધુ છે તે પ્રભુ મહાસાત્વિક અને પરાક્રમી હતા. પ્રચંડ ઉપસર્ગોના ઝંઝાવાતમાં પણ મેરૂની જેમ સ્થિર રહ્યા હતા તો હવે તેનું અવલંબન લેનાર કાયર બને, ભયભીત બને, લોકથી ડરતો-ભાગતો રહે તો કેમ ચાલે? પ્રભુના જેવા થવા માટે પ્રભુના જેવું ધ્યાન કરવાની જરૂર છે. તે
ધ્યાન કરવાનું સત્વ જાગે માટે પ્રભુમાં ભકિત દ્વારા લીન બને છે, તેનાથી ' વિષય કષાય પર પ્રભુત્વ કેળવાય છે. પ્રભુ તો સાધનાના શિખર પર આરોહણ કરી મુકિતપુરીમાં બિરાજી ગયા. સાધકમાં હજુ તે સ્થિતિ નથી આવી, તે સાધનાની તળેટીએ ઊભો છે એટલે પ્રભુના ગુણગાન-ભક્તિ કરવા દ્વારા તેમાં
મનની સ્થિરતા એ ધર્મધ્યાન છે જ્યારે મનની અમનતા એ શુકલધ્યાન છે.
| SR No. | 006025 |
| Book Title | Parampaddai Anandghan Padreh Part 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Suryavadan T Zaveri |
| Publisher | Shreyaskar Andheri Gujarati Jain |
| Publication Year | |
| Total Pages | 442 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 9 MB |