________________
૧૩૨
આનંદઘન પદ - ૭૨
મારા સગપણ અને લગ્ન સંબંધ બાંધ્યા. કરિયાવરમાં ખૂબ ભારે કિંમતી વસ્ત્રાભૂષણ દાયજો આપ્યો, જાનૈયાઓની પણ ખુબ સારી સરભરા કરી, બધું કર્યું પણ મને તેની કુરીતભાતની જાણ તેજ દિવસે થઈ કે મારા સાથે તો દગો રમાયો છે, મને છેતરી છે, છેહ દીધો છે, આમ રાત પછી દિવસ અને દિવસ પછી રાત એવાં યુગોના યુગો વીતી ચૂક્યા તો પણ જે જ્ઞાન, દર્શન, ચારિત્રા રૂપી ઘાટ કે જે તરવાના જહાજ સમાન છે અને મુકિતના કિનારે પહેંચાડે છે તેવા રત્નત્રયીના ઘર ઘાટમાં આ ક્ષણ સુધી હજુ સ્વામી આવતા દેખાયા નથી (અહિંયા દેશવિરતિ અર્થાત્ શ્રાવક ધર્મને છાજે તેવા પવિત્ર વિચારોની ચિંતવનામાં આનંદઘનજીની સમતા ચડી ગઈ છે. આવા વિચારો પ્રકૃતિ કરાવે છે. પ્રકૃતિએ સમતાને અધીરી બનાવી દીધી છે. તેથી તે આર્તધ્યાનના રસમાં ડૂબી આવા ભાવો કરી રહી છે).
તન રંગ કુંદ ભર મલી ખાટ – ચુન ચુન કલીયા વિવું ઘાટ રંગ રંગીલી ફુલી પહેરંગી નાટ - આવે આનંદઘન રહે ઘર ઘાટ...૪.
સમતા પોતાની કહાની શ્રદ્ધા આગળ કહેતા કહે છે કે હજુ પણ મારા સ્વામી આવતા દેખાતા નથી - ગુણ શ્રેણી આરોહણ કરતા દેખાતા નથી તેથી અત્યારે તો તન અને મનમાંથી ઉઠતા તરંગો વડે ખાટને ફંદવામાં - ખુંદવામાં જ મારો સમય વીતે છે. જ્યાં સુધી પતિ ઘર ન આવે ત્યાં સુધી સૌભાગ્યવતી સ્ત્રીની દશા ખાટ ઉપર આળોટવા જેવી જ હોય, જેમ તેમ કરીને રાત્રી પસાર કરવા જેવી હોય, તે ચિત્ત રૂપી ખાટ-ખટુલી મારા ચિત્તતંત્રને ભ્રમિત કરી રહી છે. તે ચિત્તમાંથી ઉઠતા વિચારો રૂપી ફુલોની કળીઓ વીણવામાંજ મારો સમય. વીતાવું છું અને ચેતનની વાટ જોયા કરું છું.
આ બધા મનના તરંગો રૂપ કળીઓને વીણવાનું યા એકઠી કરવાનું કારણ એ છે કે મારા મનનો મનસુબો સાક્ષી પુરે છે કે મારા આનંદઘનના નાથ મારા સ્વામી મસાણિયા ઘાટ સમાન કાયાના ઘરને છોડીને તેને છેહ દઈને જરૂર પોતાના જ્ઞાન દર્શન ચારિત્ર રૂપ ઘર ઘાટના કિનારે આવશે. તેના આવવાની હું રાહ જોયા કરું છું. તેઓ આવશે ત્યારે મારા સ્વામીના બહુમાન રૂપે વિવિધ
પર્યાયનું ઉદ્ગમ સ્થાન જે ત્રિકાળી શુદ્ધ આત્મદ્રવ્ય છે ત્યાં ઉપયોગને કેન્દ્રિત કરવો જોઈએ.