________________
આનંદઘન પદ - ૭૨
૧૨૭
જેવા લાલ રંગથી રંગાયેલા હોય તેવા જણાય છે અને અંદરથી તેમનું હૃદય અત્યંત ઉજ્જવલ - સ્વચ્છ - સ્ફટિકના જેવું નિર્મળ બનેલું જણાય છે. આવા મારા સ્વામી પોતાની કાયા કે જે તેમના માટે મસાણિયો ઘાટ છે. તેમાં હાલા વસી રહ્યા છે, તેને છોડી પોતાના જ્ઞાન, દર્શન, ચારિત્ર કે જે સાચુ ઘર છે તે તેમના વસવાટ માટેનો સાચો ઘાટ છે તેમાં આવીને રહે એવી ભાવના આનંદઘનજીની સમતા શ્રદ્ધા આગળ ભાવી રહી છે. જેમ જીરણ શેઠ પ્રભુને દરરોજ પારણાનો લાભ આપવાની વિનંતી કરતા હતા અને પ્રભુ કયારે પધારે તેની નિરંતર રાહ જોતા હતા તેમ આનંદઘનજીની સમતાદેવી પોતાના સ્વામી પોતાના ઘરે કયારે પધારે તેની ભાવના ભાવી રહી છે અને પોતાના સ્વામી ઘરે પધારે તે માટે પોતે કેવા શણગાર સજ્યા છે તેની મનોમન ચિંતવના કરી રહી છે તેમજ સમ્યફ પરિણામી શ્રદ્ધા આગળ તેને જણાવી રહી છે. - જેમ મેંદીનો રંગ જયાં શરીરમાં લગાડવામાં આવે તે હાથપગના તળિયા વગેરેને લાલ બનાવી દે છે તેમ સમતા વિચારી રહી છે કે મારા સ્વામીને પરમાત્મ પ્રાપ્તિનો રંગ મેંદીના રંગ જેવો ચોળ મજીઠનો લાગ્યો છે જે તેમના અણુએ અણુમાં વ્યાપેલો છે. આવી પોતાના સ્વામીની દશા જોયા પછી સમતાને હવે પાકી ખાતરી થઈ ગઈ છે કે મારા મનને સ્પર્શનાર - મારા મનને આનંદ આપનાર મારા સ્વામી હવે ચોક્કસ પોતાના ઘરમાં આવી કાયમી વસવાટ કરશે, કારણ મન વશ થયા વગર ધારેલું કાર્ય સફળ થતું નથી. પોતાના સ્વામી હવે પોતાને મળશે એમ લાગવાથી સમતાને જણાય છે કે નક્કી મારા સ્વામી મને વશ થયા છે. અત્યાર સુધી સ્વામી પોતાના મનને વશ ન હોતા માટે બહાર ભટકતા હતા એટલે સમતાને રાત’દિ રોવાનો વારો આવતો હતો પણ હવે તે દિવસો પુરા થઈ ગયા છે તેનો સમતાને આનંદ છે. | (મિઠડે લાલન વિના ન રહું રલિયાત) - જેમના માથે માલિક ન હોય તેવા ઘણી વગરના હરાયા ઢોર ઘરબાર વિનાના બહાર રખડે છે પણ મારા માથે તો મારી રક્ષા કરનાર મારા સ્વામી બેઠા છે તે મને અમૃત રસની જેમ અત્યંત મિષ્ટ લાગે છે કારણકે તેઓ જે પ્રભુની પ્રાપ્તિ માટે ઉદ્યમ કરી રહ્યા છે તેનાથી તેમનો બાહ્ય દેખાવ સૂર્યના જેવો તેજસ્વી અને પશ્ચલેશ્યાના જેવો લાલ દેખાય
અધ્યાત્મમાં સંઘર્ષ- ચૈતન્યસ્વરૂપનો પૂર્ણપણે સ્વીકાર, બહારમાં બનતા બનાવ પ્રતિ દષ્ટાભાવ