________________
4
આનંદઘન પદ
-
૬૨
તેઓ લઈ લેતા અને એક ટાઈમ વાપરીને સંતોષમાં રહેતા. ભોજનપાણી પ્રત્યેના ભાવ જ ખતમ થઈ ગયેલા. એમના મનમાંથી સર્વપ્રકારની લાલસાઓ - ઈચ્છાઓ નીકળી ગયેલી હતી. શરીરને ભાડુ આપવા પુરતીજ ઈચ્છી રહી છે. સંતોષ ઘન પ્રગટ્યા પછી સર્વ ઈચ્છાઓ - લાલસાઓ આત્માધીન બને છે જે એક પ્રકૃતિ પરનો મોટો વિજય સમજવો.
કિસકું કહું સૂધી હો...૨.
આ શુદ્ધિને દેહની શુદ્ધિ કહેવી કે આત્માની ? તે વિચારમાં ચિત્ત ગુંથાયેલુ રહે છે. જો અત્માની શુદ્ધિ હોય તો પરમાત્મ સ્વરૂપના દર્શન થયા વગર રહે નહિ અને જરૂર તેનુ ચિત્ર સામે આવે પણ તેમાં વિલંબ થવાથી તેની પીડા મને સતાવી રહી છે, તેથી સાધનામાં જોઈએ તેવી સ્થિરતા ટકતી નથી.
મારું માનીને ઊંચત વર્તન કરીએ તો સદ્ગતનો માર્ગ છે.
આજકાલ ઘરઆનકી જીવ આસ વિલુદ્ધિ હો...૨.
પ્રભુ મારા ઘરે પધારશે એ આશામાં ને આશામાં મારો જીવ ધીરજ ગુમાવી બેસે છે. શરીરના રાગમાં લુબ્ધ થયેલા જીવોની આશાઓ કદીય પૂર્ણ થતી નથી અને જીવોની આશાના તાંતણે લટકી જીંદગી એળે જાય છે. આશાની દાસીને માર્યા વગર નિરાસાજ હાથ આવવાની. પ્રભુની પ્રભુતાઈ હંમેશા દૂર ને દૂર જ રહેવાની. તે કદી હાથ નહિજ આવે.
વેદન વિરહ અપાર હૈ, પાણી નવ નેજા હો...૩.
ભક્તને પ્રભુ દર્શનનો વિયોગ અથાગ પીડા કરે છે. તે પીડા કેટલી દુ:ખકારક છે તે દૃષ્ટાંતથી સમજાવે છે. જેમ પાણી ઢળાણ વાળા પ્રદેશો પરથી નીચે ન વહેતા તેનો પ્રવાહ લોકોના રહેઠાણમાં કે ગામમાં પ્રવેશે તો તે વખતે લોક માનસ પર જેવી ચિંતાઓ ઘેરી વળેલી હોય છ તેવી સ્થિતિ પ્રભુના વિરહમાં સમતાની છે. ન જાણે નેવનાં પાણી મોભે ચડ્યા છે તેવી સ્થિતિ તે અનુભવે છે. ચિંતા એ રાગ નથી પણ આત્માના દશ પ્રાણોને હરનારી આંગ છે.
કૌન હબીબ તબીબ હૈ, ટારે કર કરેજા...૩.
