________________
૩૩૬
એકાદશ પ્રકાશ જે સ્થળે તીર્થકર વિહાર કરતા હોય તે સ્થળની ચારે બાજુ તેમના પ્રભાવથી સે જન પ્રમાણે પૃથ્વીમાં, ઉગ્ર (મોટા) રેગે જેમ ચંદ્રના ઉદયથી તાપ શાંત થાય છે, તેમ શાંત થઈ જાય છે. ૨૯.
मारीतिदुर्भिक्षाऽतिवृष्टयनादृष्टिडमरचैराणि ॥
न भवत्यस्मिन् विहरति सहस्ररश्मौ तमांसीव ॥ ३० ॥
આ ભગવાન પૃથ્વીતળ ઉપર વિચરતા ત્યાં, જેમ સૂર્ય છતાં અંધકાર ન હોય તેમ મરકી, દુકાળ, ઘણી વૃષ્ટિ, સર્વથા વૃષ્ટિ ન થવી, યુદ્ધ, અને વેર આદિ ઉપદ્રવ હોતા નથી. ૩૦.
मार्तडमंडलश्रीविडंवि भामंडलं विभोः परितः । __ आविर्भवत्यनुवपुः प्रकाशयन् सर्वतोऽपि दिशः ॥ ३१ ॥
સૂર્ય મંડળની શોભાને વિડંબના પમાડે તેવું, સર્વ બાજુ દિશાઓને પ્રકાશિત કરતું, ભામંડળ ભગવાનના શરીરની પાછળ પ્રગટ થાય છે.૩૧.
संचारयंति विकचान्यनुपादन्यासमाशु कमलानि । भगवति विहरति तस्मिन् कल्याणीभक्तयो देवाः ॥३२॥
ભગવાન જ્યારે પૃથ્વીતળ ઉપર વિચરે છે ત્યારે ઉત્તમ ભક્તિવાળા દે, પગલે પગલે (સુવર્ણનાં) કમળ પગ મુકવા માટે તત્કાળ સંચારે છે (સ્થાપના કરે છે.) ૩ર.
अनुकूलो वाति मरुत प्रदक्षिणं यांत्यमुष्य शकुनाश्च । तरवोऽपि नमंति भवंत्यधोमुखाः कंटकाश्च तदा ॥३३।।
તથા પવન અનુકુળ વાય છે. ભગવાનને (જબુક, ચાસ, નકુલાદિ શકુને દક્ષિણાવર્ત જમણાં હોય છે. અથવા પંખીઓ પ્રદક્ષિણા આપે છે.) વૃક્ષે પણ નમે છે, અને કાંટાઓનાં મુખ નીચાં (ઉંધાં) થાય છે. ૩૩.
आरक्तपल्लवोऽशोकपादपः स्मेरकुसुमगंधाढयः । प्रकृतस्तुतिरिव मधुकरविरुतैर्विलसत्युपरि तस्य ॥ ३४ ॥
લાલ પત્રોવાળે, વિકસ્વર અને સુગંધથી વ્યાપ્ત પુષ્પવાળે; તથા મધુકર (ભ્રમર) ના શબ્દએ કરી જાણે સ્તુતિ કરાતે હોય તે, અશોક વૃક્ષ ધર્મદેશના આપવાના અવસરે તે પ્રભુના ઉપર ઉલસી ( ભી) રહે છે. ૩૪.
