________________
દ્વિતીય પ્રકાશ.
વેશ્યા સ્ત્રીના દે. मनस्यन्यद्वचस्यन्यत्क्रियायामन्यदेव हि । यासां साधारणस्त्रीणां ताः कथं सुखहेतवः ॥ ८८ ॥ मांसमिश्रंसुरामिश्र - मनेकविटचुंवितम् । જે યવન છિgવ મનન / ૮૨ છે. अपि प्रदत्तसर्वस्वात् कामुकाक्षीणसंपदः। वासोप्याच्छेत्तुमिच्छन्ति गच्छतः पण्ययोषितः॥१०॥ न देवान्न गुरुन्नापि सुहृदो न च बांधवान् । असत्संगरतिनित्यं वेश्यावश्यो हि मन्यते ॥ ९१ ॥ कुष्टिनोपि स्मरसमान् पश्यन्ती धनकांक्षया। तन्वती कृत्रिमस्नेहां निःस्नेहां गणिकां त्यजेत् ॥ ९२ ॥
મનમાં કેઈ અન્ય પુરૂષ ઉપર પ્રેમ હોય છે, વચનમાં તેનાથી વળી કઈ જુદા સાથે પ્રિતિ રાખે છે, અને વળી ક્રિયામાં (કાયાથી) તે વળી કઈ જુદાજ પુરૂષ સાથે રમે છે. આવી વેશ્યા સ્ત્રીઓ સુખને માટે કેવી રીતે થઈ શકે ? જેનું મોઢું, માંસ ખાતી હોવાથી માંસથી દુર્ગધિત, મદિરાથી મિશ્ર, અને અનેક વિટ–જાર પુરૂષોથી ચુંબન કરાયેલું છે એવું, ઉચ્છિષ્ટ-એઠાં ભેજનની માફક વેશ્યાના મુખને કેણુ ચુંબન કરે? કામી પુરૂષે પોતાનું સર્વ ધન વેશ્યાને આપ્યું હોય, પણ જ્યારે તે નિર્ધન થઈ ત્યાંથી ચાલ્યા જાય છે, ત્યારે તે વેશ્યા જતા કામી પુરૂષનાં વસ્ત્રો પણ ખેંચી લેવાની ઈચ્છા રાખે છે. (અહા ! કેટલી બધી સ્વાર્થતા, કે નિરનેહતા છતાં મોહાંધ પુરૂષ સમજી શકતા નથી) વેશ્યાને સ્વાધિન થયેલ પુરૂષ, નિરંતર લુચ્ચા, જુગારી, રંડીબાજાદિ, ખરાબ પુરૂષોની બતમાંજ આનંદ માને છે પણ દેવ, ગુરૂ, સારા મિત્રો અને બાંધવોની સેબતને બીલકુલ ઈચ્છતું નથી. ધનની ઈચ્છાથી, કઢીઆઓને પણ કામદેવ સમાન જેનારી અને કૃત્રિમ સ્નેહને વિસ્તારનારી, સ્નેહ વિનાની જેસ્થાને સમજુ માણસે અવશ્ય ત્યાગ્ન કર..
