________________
( ૬ )
યાં. પછી સથે પણ તુરત વિનતિ લખીને વીચંદ્ર નામના એક શ્રાવકને તે આચાર્ય મહારાજની પાસે માલ્યો. ત્યારે તે વીરચંદ્ર પણ તે નાડાલનગરમાં આવીને આચાય જીની પાસે આવ્યે. હવે તે વખતે તે જયા અને વિજયા નામની બન્ને દેવીએ એકાંતમાં તે શ્રીમાન માનદેવાચાર્યજીની પાસે સ્રીઓના સ્વરૂપને ધારણ કરતીથકી બેઠેલી હતી. તે જોઇ તે મુગ્ધ વીચ, વિચાર્યું કે, અરે! આ સ્રીલ પટ આચાય આવા આ મહામારીના ઉપદ્રવને શીરીતે શાંત કરી શકશે? ખરેખર આ આચાયૅ મને જોઇનેજ ફેક્ટ ધ્યાન ધરવાને આડંબર કરેલા જણાય છે. પછી તેમનું ધ્યાન સંપૂર્ણ થયાબાદ તે વીરચંદ્રે તેમની પાસે જઈ અવજ્ઞાપૂર્વક તેમને નમસ્કાર કર્યાં. તેની એવીરીતની ચેષ્ટાથી ક્રોધ પામેલી તે બન્ને દેવીએ તે વીચતે તાડના કરવા લાગી. પરંતુ તે દયાળુ આચાર્યજીના વચનથી તેઓએ તે વીચને જીવતા મૂક્યા. પછી તે બન્ને દેવીઓએ તે વીરચંદ્રને ઘણા નિભ્રંછીને પૂછ્યું કે, અરે દુષ્ટ! તું કોણ છે? અને કયાંથી અહીં આવ્યા છે? અને અહીં તારાં આગમનનું કારણ કહે? ત્યારે ભયથી કંપતા શરીરવાળા એવા તે વીરચંદ્રે કહ્યું કે, હે દેવીએ ! હવે તમે મારાપ્રતે ક્ષમા કરે? હું તક્ષશિલાનગરીથી અહીં આવેલા છું, અને ત્યાં થયેલા મહામારીના દુષ્ટ ઉપદ્રવથી વ્યાકુલ થયેલા સંઘે તે ઉપદ્રવની શાંતિમાટે મા શ્રીમાનદેવઆચા
જીતે એલાવવામાટે મને અહીં મેકલેલા છે. તે સાંભળી વિજયાવિએ કહ્યું કે, અરે! દુષ્ટ! જ્યાં તારાસરખા શાસનનાં છિદ્રો જોવાવાળા નામધારી શ્રાવકો વસે છે, ત્યાં મહામારીના ઉપદ્રવ થાય, તેમાં શું આશ્ચય છે? ત્યાંના શ્રાવકે પણ તારાસરખાજ હેાશે. અને તેથી આવા પ્રભાવિક આચાર્ય મહારાજ ત્યાં આવશે નહીં. પછી તે વીચંદ્રને વિલખા થયેલા જાણીને તે આચાર્ય મહારાજે તે દેવીઓને કહ્યું કે, હે કલ્યાણી ! સંઘ તે શ્રીતી કરમહારાજને પણ નમસ્કાર કરવા લાયક છે, માટે સસારથી ડરનારાઓએ સંઘનુ કા હમેશાં કરવું જ જોઇયે. એ રીતે તે બન્ને દેવીઓને પ્રસન્ન કરીને આચાય મહારાજે તે વીરચને મહાપ્રભાવવાળુ નવું શાંતિસ્તત્ર રચીને આપ્યું, અને કહ્યું કે, આ સ્તંત્રના પાઠના પ્રભાવથી તે મહામારીના ઉપદ્રવ સથા પ્રકારે નાશ પામશે, પછી તે સ્તોત્ર લેને તે વીરચંદ્ર પણ તક્ષશિલાનગરીમાં આવ્યા, તથા