________________
(૫૩) પિતાના તે પુત્રને અનેકપ્રકારનાં મધુર અને કેમળ વચનેથી બોલાવવા લાગી. પરંતુ તેણીની પાસે નહી જતા એવા તે બાળક વકુમારે પોતાની સ્વાભાવિક બુદ્ધિથી વિચાર્યું કે, જોકે આ મારી માતા મારાપર અતિશય ઉપકાર કરનારી તથા મારે પૂજવાલાયક છે, પરંતુ જે હમણા હું સંઘનું અપમાન કરીશ, તો મારે સંસારની વૃદ્ધિ થશે, અને આ મારી માતા તો થોડા વખતમાંજ મેહને તજીને ખરેખર દીક્ષા ગ્રહણ કરશે, એમ વિચારીને તેણુએ પૂર્વે કહ્યામુજબ વિધિથી ઘણીવાર બોલાવ્યા છતાં પણ તે જ કુમાર તેણીની પાસે ગયા નહી. ત્યારપછી ધનગિરિજીએ પોતાનો ધર્મદેવજ ( ઓ ) બાળકની પાસે મુકીને કહ્યું કે, હે વજ! જે તું તવનો જાણકાર હે દીક્ષા લેવાની ઈચ્છાવાળે છે, તે આ ધર્મવજને ગ્રહણ કરે? ત્યારે તે બાળક એવા પણ વજકુમારે તે ધર્મવજને પોતાના બન્ને હાથમાં લે ત્યાં રાજસભામાં હર્ષથી નાચવા માંડયું. પછી તે બાળક વકમાર ધનગિરિજીના ખોળામાં જઈ બેઠે. હવે તે સુનંદાએ વૈરાગ્યથી વિચાર્યું કે, મારા ભાઈ તથા માર સ્વામિએ પણ દીક્ષા લીધી છે, અને આ મારો પુત્ર પણ દીક્ષા લેશે, અને તેથી મને પણ હવે તે દીક્ષાજ શરણરૂપ થાઓ? એમ વિચારે તેણીએ પણ દીક્ષા લીધી. હવે અહિં તે શ્રીવાસ્વામી પણ સાધ્વીઓના સમુદાયમાં રહ્યાથકા પદાનુસારી લબ્ધિને પ્રભાવથી હમેશાં તે સાધ્વીઓના શાસ્ત્રપાઠાના ફક્ત સાંભળવાથી જ અગ્યારે અંગેના પારગામી થયા. પછી અનુક્રમે જ્યારે તે આઠ વર્ષોના થયા, ત્યારે શ્રીમાન આચાર્યજી તેમને પિતાના ઉપાશ્રયમાં લાવ્યા અને તેમને દીક્ષા આપી હવે તે શ્રીવાસ્વામિ સહિત ગુરૂમહારાજ સાધુઓના સમુદાયથી પરવર્યાથકા અવંતીનગરીuતે જતાથક માર્ગમાં વરસાદ વરસવાથી એક યક્ષના મંદિરમાં રહ્યા. એવામાં તે વખતે ત્યાં શ્રીવાસ્વામિના પૂર્વભવના મિત્ર એવા ભકદેવોએ તેમના સત્વની પરીક્ષા માટે સાર્થવાહની સમૃદ્ધિ વિકવી. પછી
જ્યારે વરસાદ વરસે બંધ થયો, ત્યારે તે દેએ વ્યાપારીઓને વેષ લેઈ ત્યાં આવી આચાર્ય મહારાજને ભિક્ષા લેવા માટે વિનંતિ કરી ત્યારે ગુરૂમહારાજે આજ્ઞા આપવાથી તે શ્રીવાસ્વામી બીજા એક મુનિને સાથે લઇ ભિક્ષા લેવા માટે ત્યાં જવા લાગ્યા. પરંતુ એટલામાં વરસાદના સૂક્ષ્મ બિંદુઓને પડતા જોઇને તે પાછા વલ્યા. પછી જ્યારે બિલકુલ વરસાદ વરસેવો બંધ થયે, ત્યારે તે શીવજી