________________
( ૨૮૪)
નાપિત, પચાસ નૃત્ય કરનાર નાટકીયા, પચીસ કાંસીઆ ( ઝાંઝ) સહિત તાલથી ભાવના ભાવના, એક બિરૂદાવલી બોલનારા ચારણે ( ભાટ), પચાસ સુતાર, પચાસ લુહાર, પચાસ દરજીએ, બસે મુનિઓ તથા ત્રણસો સાધ્વીઓ, એમ સર્વ મળીને પંદર હજાર માણસ આ સંઘમાં હતાં. તે વખતે સંઘપતિ એવા તે વર્ષ માનશેઠ તથા પદ્મસિંહશેઠ મહેતા ઉચા હાથીની પીઠપર સ્થાપન કરેલા રત્નજડિત સુવર્ણના ઝરૂખામાં બેઠા હતા, તથા તેઓ બન્ને ઈદ્ર તથા ઉપેંદ્રની પેઠે શોભતા હતા. આ સંઘનું વિસ્તારવાળું વર્ણન સુંદરરૂપજીએ રચેલા ભાષાબદ્ધ વધમાન પ્રબંધથી તથા મેરૂજી ચારણે રચેલા ભાષાબદ્ધ કવિત્તોના સમુદાયથી જાણું લેવું. અહીં ગ્રંથવિસ્તારના ભયથી તે વર્ણન સંક્ષેપથી જ કહ્યું છે. એવી રીતે નવાનગરમાંથી માંગલ્ય પ્રયાણ કરીને તે સંઘ પહેલું બે કેશનું પ્રયાણ કરીને એક નદીના કિનારા પર ઉભા કરેલા તબુએમાં રહ્યો. સઘળા માણસે પિતપતાના વિવિધ કાર્યોમાં લાગી ગયા. તે બન્ને સંઘપતિ ભાઈએ જિનપૂજા આદિક કાર્ય કરીને સંઘના લોકસહિત ત્યાં એક તંબુમાં બિરાજેલા શ્રીમાન કલ્યાણસાગરસૂરિજીની પાસે આવ્યા. ત્યાં ગુરૂમહારાજને વંદન કરીને તે બન્ને ભાઇઓ વિનયથી હાથ જોડી ગુરૂમહારાજ પાસે બેઠા. તે વખતે અવસરને જાણનારા ગુરૂમહારાજે પણ સંઘપતિને કરવાના કાર્ય સંબંધી (નીચે મુજબ ) ધર્મદેશના આપવાનો પ્રારંભ કર્યો.
હે ભવ્યલેકે! આ દુર્લભ મનુષ્યજન્મ પામીને સર્વલેકેએ સાવધાનપણે ધર્મકાર્યોમાં ઉદ્યમવંત થવું જોઈએ. ધર્મકાર્ય કરનારા મનુષ્ય આ લેક અને પરલોકમાં પણ પરમ સુખ ભોગવનારા થાય છે. એવીરીતે ધર્મકાર્યોમાં ઉદ્યમવંત થયેલા મનુષ્યએ તીર્થકરોના ચરણન્યાસેથી પવિત્ર થયેલ છે પૃથ્વીતલ જેના, એવાં તીર્થોની યાત્રા કરીને જઘન્યથી પિતાની જીંદગીમાં એક વખત તે અવશ્ય પિતાના * આત્માને નિર્મલ કરી પવિત્ર કર જોઇયે. તીર્થંકરપ્રભુએ પ્રરૂપેલા ચતુર્વિધ સંઘની સાથે તીર્થયાત્રા કરનારા સંઘનાયકે ભરત ચકી આદિકની પેઠે શાશ્વત સુખવાળાં મેક્ષસુખને ભેગવનારા થાય છે. તીર્થયાત્રા કરનારા મનનાં પગલાંઓથી પવિત્ર થયેલી રજ પણ અનેક ભમાં બાંધેલાં પાપાને નાશ કરે છે. વળી સંઘસહિત તીર્થયાત્રા