________________
(૨૦૨)
હસૂરિજી આબુપર્વતપર તાથ યાત્રા કરીને થારાપદ્ધ ( થરાદ ) : નામના નગરમાં પધાર્યા. ત્યાં તેમને શ્રીમત્તપાગચ્છમાં અલંકારમાન એવા શ્રીદેવેંદ્રસૂરિજી મળ્યા. તેમની સાથે તે શ્રી મહેન્દ્રસિંહ સૂરિજીને મહાવ્રતના અતીચારસંબંધી ચોર્યાસી પ્રશ્નોથી સંવાદ થયો. તેમાં શ્રીદેવેંદ્રસૂરિજીએ કહ્યું કે, શ્રાવકેને તેમજ બીજા ગૃહ
સ્થાને નિમિત્તે કહેવું, તથા નિધાનનું સ્થાન દેખાડવું, ઇત્યાદિ કાર્ય કરનારા મુનિઓના ચારિત્રમાં મલીનતાને સંભવ થાય છે. વળી અમોએ સાંભળ્યું છે કે, તમોએ કીરીડગામમાં આહાક નામના શ્રાવકને નિમિત્ત કહીને તથા તેના ઘરમાં રહેલું નિધાન દેખાડીને કુવા ખોદાવવા આદિક કાર્યો કરાવેલાં છે, પરંતુ તે સુવિહિત સાધુઓનો આચાર કહેવાય નહીં. વળી તમો તો સુવિહિત છે, તેથી તમારે તેના સંબંધમાં આલેચના અંગીકાર કરવી જોઇયે ઈત્યાદિક વિષયવાળો શાસ્ત્રોના આલાવા તથા દષ્ટાંત વડે તેઓ વચ્ચે સંવાદ થયો. પછી ત્યાંથી વિહાર કરીને તે શ્રી મહેન્દ્રસિંહસૂરિજી અનુક્રમે સ્તંભતીર્થમાં ( ખંભાતનગરમાં ) પધાર્યા, તથા ત્યાંના સંઘના આગ્રહથી તેઓ વિક્રમ સંવત ૧૩૦૯ માં ચતુર્માસ રહ્યા. વયોવૃદ્ધ છતાં પણ તેઓ ઉગ્રવિહારી તરીકે પ્રસિદ્ધ થયા હતા. ત્યાં પર્યુષણ પર્વમાં ઉપવાસ કરી કલ્પસૂત્ર વાંચતા થકા વાયુના પ્રકોપથી સભામાં તેઓ પાટપર બેઠા બેઠાજ દેહ છોડી દેવલોકે ગયા. ત્યાં તેમના દેહને અગ્નિસંસ્કાર કર્યાબાદ શ્રાવકે એ શ્રીસ્તંભનપા– પ્રભુના જિનાલયમાં તેમની પાદુકાઓ સ્થાપી. હવે તે શ્રી મહેકસિંહસૂરિજીના રૂપચંદ્રઆદિક તેર શિષ્યો હતા, પરંતુ સંઘે તેઓમાંથી કેઈને પણ તેમની પાટે બેસાડવાને ગ્ય જા નહીં. પછી ચતુર્માસ બાદ વલ્લભીશાખાના અધિપતિ શ્રીસિંહપ્રભ નામના આચાર્યજીને ખંભાતના સંઘે ગાંધારનગરથી બોલાવ્યા. તથા પછી સંઘે મળીને ઘણું શ્રાવકની સંમતિથી તે યુવાન એવા પણ સિંહપ્રભસૂરિજીને શ્રી મહેન્દ્રસિંહસૂરિજીની પાટે સ્થાપ્યા. અને ત્યારથી માંડીને વલભી શાખાના બીજા પણ સઘળા યતિએ આ અંચલગચ્છમાંજ ભળી ગયા.
હવે અહીં પ્રસંગોપાત તે વલભીશાખાનું વૃત્તાંત નીચે મુજબ જાણવું–