________________
(૧૩૫) પાસે સમકાત લેઇને પિતાને સ્થાનકે ગયા. પછી પ્રભાતે ગુરૂમહારાજે તે ઉત્તમ એવા યશેધન શ્રાવકને બોલાવીને તે વ્યંતરને વૃત્તાંત કહ્યો. પછી ખુશી થયેલા તે થશે ધનશ્રાવકે પણ ચાર હાથવાળી તે વ્યંતરની મૂર્તિ તે જિનમંદિરના દરવાજાની ભિત્તમાં સ્થાપના કરી. પછી તેણે વિઘરહિત તે જિનપ્રાસાદ બંધાવ્યો. પછી ચતુમસબાદ તેજ ગુરૂમહારાજના ઉપદેશથી તે યશેઘનશેઠે મહટા આડંબરથી શ્રી શત્રુજયતીર્થની યાત્રા માટે સંઘ કહાડ્યો. ત્યારે તે આચાર્ય મહારાજ પણ પોતાના પરિવારસહિત તે શેઠના આગ્રહથી શત્રુંજયતીર્થની યાત્રા માટે તે સંઘની સાથે ચાલ્યા. હવે એક સમયે તે શ્રોચકેશ્વરી તથા પદ્માવતીદેવીએ પાવાગઢ પર વસનારી અને પોતાની સખી એવી મહાકાલીદવીની પાસે તે શ્રી આર્થરક્ષિતસૂરિજીના ત્યાગ, વૈરાગ્ય તથા ગંભીરતાઆદિક ગુણોની પ્રશંસા કરી. તેવીરીતની તેની પ્રશંસા સાંભળીને મહાકાલીદેવીએ તેમની પરીક્ષા કરવા માટે પોતાના મનમાં નિશ્ચય કર્યો. પછી એક વખતે તે સંઘની સાથે વિહાર કરતા એવા તે શ્રી આર્ય રક્ષિતસૂરિજી ખેડાનગરની પાસે આવ્યા. શુદ્ધ સામાચારી પાલનારા તે આચાર્ય પ્રાર્યો કરીને સંઘની રઈમાંથી આહાર લેતા નહીં, પરંતુ નજદીકના ગામમાંથીજ ભિક્ષા લાવીને આહાર કરતા હતા. એવી રીતે તે વખતે પણ તે આચાર્ય મહારાજ પોતેજ એક મુનિસહિત ભિક્ષા લેવા માટે નજદીકમાં રહેલા ખેડાનગરમાં જવા લાગ્યા. તે વખતે તે મહાકાલીદેવીએ તેમની પરીક્ષા માટે તે નગરના દરવાજા પાસે એક ઘર વિકવીને તે ઘરના બારણા આગળ શોભા કરી. પછી તે દેવાએ એક મનહર સ્ત્રીનું સ્વરૂપ વિકવીને અને હાથમાં મેદ
થી ભરેલો થાળ લઈને, તે માગેથી નગરમાં ભિક્ષા માટે જતા તે આચાર્ય મહારાજને આહાર લેવા માટે નિમંત્રણ કર્યું. ત્યારે આચા
મહારાજ પણ તેણુને ઉત્તમ ભાવ જોઈ ભિક્ષા લેવા માટે તે એક મુનિ સહિત તેણીના ઘરના બારણું આગળ આવ્યા. પછી તેમણે તેણીના હાથમાં મોદકથી ભરેલે થાલ જેઈને દેશ, કાલ આદિકને ઉપગ દીધે. એવામાં તેણના ચક્ષુઓનું નિમેષરહિતપણું જેને શંકા પામેલા તે આચાર્ય મહારાજે જાણ્યું કે, ખરેખર આ દેવપિંડ : છે, અને તે મુનિઓને બિલકલ કે કલશે નહી. એમ નિશ્ચય કરીને તેણીના અત્યંત આગ્રહથી પણ તે ભિક્ષા લીધા વિનાજ તેઓ