________________
(૧૩૪) જે કંઈ કાર્ય હોય તે ફરમાવી ત્યારે ગુરૂમહારાજે કહ્યું કે, આ યશોધન શ્રાવકે પ્રારંભેલાં જિનમંદિરના કાર્યમાં વિન્ન કરનાર કે છે? અને તે શા માટે વિધ્ર કર છે? ગુરૂમહારાજે એમ કહેવાથી તે દેવી કહેવા લાગી કે, હે ભગવન્! તે ભૂમિને અધિષ્ઠાયક એવો એક વ્યંતરદેવ પિતાના સુદ્રસ્વભાવથી તે પાયાને ખાડે હાડકાંઓના સમૂહથી ભરે છે. ત્યારે ગુરૂમહારાજે કહ્યું કે, તે સુકવ્યંત રને તું અહીં મારી પાસે લાવી એવી રીતે ગુરૂમહારાજનો હુકમ થવાથી તે આકર્ષિણી વિદ્યા તે વ્યંતરદેવને ગુરૂમહારાજ પાસે લાવી. પહેલા તો તે શુદ્ધ વ્યંતર ગુરૂમહારાજને ડરાવવા માટે પોતાનું ભયં. કર સ્વરૂપે પ્રગટ કરીને ગુરૂમહારાજ પાસે આવી ઉભે. ત્યારે ગુરૂમહારાજે પણ નિર્ભય થઈને સ્તંભનમંત્રના પ્રયોગથી તેને ત્યાં જ તંભી રાખે, અને તેથી તે ત્યાંથી જરા પણ ચાલવાને શક્તિવાન થયે નહી. તેથી તે ખેદ પામીને હાથ જોડી ત્યાંજ ઉભે રહી ગુરૂમહારાજને વિનંતિ કરવા લાગ્યું કે, હે ભગવન! શા માટે તમાએ મને અહીં આલે છે? વળી તમોએ તંભિત કરવાથી હું અહીં ઘણું વેદના અનુભવું છું, અને તેથી મારા અપરાધની ક્ષમા કરો? એમ કહી પિતાનું ભયંકર સ્વરૂપ છોડીને તે ત્યાં શાંતરૂપે રહ્યો. પછી ગુરૂમહારાજે તેને કહ્યું કે, યશેધન શ્રાવકે પ્રારં. ભેલાં જિનમંદિરના પાયાની ખાડને તું રાત્રિએ હાડકાંઓના સમૂહથી શામાટે પૂરી દે છે? તે સાંભળી તે વ્યંતરે કહ્યું કે, હે ભગવન! હું તે ભૂમિને અધિષ્ઠાતા છું, અને મને નિવેદઆદિક કંઈ પણું બલિદાન આપ્યાવિનાજ તે યશોધનશેઠે મારો અનાદર કરી આ કાર્ય પ્રારંભેલું છે, અને તેથી હું કપ પામીને પાયાની તે ખાડ હાડકાંઓના સમૂહથી પૂરી દઉં છું. ત્યારે ગુરૂમહારાજે તેને કહ્યું કે હે મહાનુભાવ! તારે તે તીર્થંકરપ્રભુના એ પ્રાસાદમાટે તે તારી મિ તેને ભેટજ કરવી ઉચિત છે, તથા તારે તે માટે તેને મદદજ કરવી ઉચિત છે. ઇત્યાદિક ગુરૂમહારાજના વચનેથી ખુશી થયેલે તે વ્યંતરદેવ ગુરૂમહારાજને નમસ્કાર કરી કહેવા લાગ્યું કે, હે ભગવન! ત્યારે તે જિનમંદિરના દ્વારની ભિત્તમાં તે થશે ધનશેઠ ચાર હાથવાળી મારી મૂર્તિ બેસાડે, અને તેમ કરવાથી હું કેઈપણ સમયે ત્યાં ઉપદ્રવ કરીશ નહી. પછી ગુરૂમહારાજે તેનું તે વચન સ્વીકાર્યાબાદ, અને તેને છૂટે કર્યા બાદ તે વ્યંતર ગુરૂમહારાજ