________________
( ૧૨૪ )
મનાહુર પુત્રને જન્મ આપ્યા. તે વખતે તે દ્રાણુરોઠે હર્ષ થી અને શુભભાવથી દીન યાચકેાને શક્તિમુજખ દાન આપ્યુ, તથા દેવપૂજા અને ગુરૂભક્તિ કરી. પછી સ્વને અનુસારે તેણે પેાતાના તે પુત્રનુ સ્વજનાની સાક્ષીએ ગાદુહુ એવુ મનેાહર નામ પાડયું. પછી નવા ઉત્પન્ન થયેલા છે અકુરા જેમાં એવા બગીચામાં રહેલાં વૃક્ષની પેઠે લાડ લડાવાતા એવા તે બાળક દિવસે દિવસે વૃદ્ધિ પામવા લાગ્યું. માલ્યભાવવાળા એવા પણ તે બાળક બાલપણાની ચેષ્ટા છેાડીને હમેશાં હાસ્યથી પેાતાના માતાપિતાને હ પમાડવા લાગ્યા. અર્ધાચ...સરખી કાંતિવાળું, અને ઉત્તમ લક્ષણાવાળું એવું તે ખાળકનુ વિશાલ કપાળ લક્ષ્મીને જોવાના આરીસાસરખું શાભતું હતું. તે આળકના મસ્તકપર રહેલા સુકુમાલ અંજનસરખી કાંતિવાળા મનાહર કેશા જાણે સ્વર્ગ લક્ષ્મીના કટાક્ષાસરખા શાભતા હતા. વળી તે માળકની ચંચલ છતાં પણ નિમલ એવી બન્ને આખા લોકોને હુ આપનારી જાણે અમૃતની એ કુંડીએ હાય નહી? તેમ ચેભતી હતી. વળી હમેશાં હાસ્યથી પ્રફુલ્લિત થયેલુ. તેનું સુખરૂપી કમલ માતાપિતાના મનમાં ક્રીડા કરતુ થપુ` સજ્જતાની શ્રેણિને આનંદ આપતુ હતુ. ગુણ્ણાના સમુસખા એવે તે ગાદુહુ બાળક છતાં પણ રડતા નહી, તેમજ કોઇ પણ વખતે પેાતાની માતાને ઉદ્વેગ પમાડતા નહી. હુસતાથી પાતાના પિતાના ખેાળામાં બેઠેલા અને અત્યંત તેજસ્વી એવા તે બાળક શું ઉદયાચલપર રહેલા નવીન સૂર્ય ઉગ્યા છે? એમ ચાલતા હતા. પેાતાની કેડપર બેઠેલા તે બાળકવર્ડ કરીને તેણીની માતા વસંતઋતુમાં લહિત થયેલી મનેાહેર આમ્રલતાસરખી ચાલતી હતી. તે માલક હંમેશાં પેાતાની માતા સાથે જિનેશ્ર્વરના દેરાસરમાં જતાતા નગરવાસી લાકાને હાસ્ય કરતા આન ઉપજાવતા હતા. એરીતે તે ખાળક અનુક્રમે ત્રણ વર્ષાના થયા,ત્યારે તે હાથીના બચ્ચાંની પેઠે મા માં ક્રીડા કરતાથકા લીલાથી ચાલવા લાગ્યા.
હવે વિંધ્યાચલપર્વતપર કાઇક મહાયોગી વસતા હતા, અને ત્યાં રહી તે પરક્રાયપ્રવેશ એટલે બીજાના શરીરમાં પેસવાની વિધા સાધતા હતા. ઘણી મહેનતથી તે તેનુ સાધન કરતા હતા, પરંતુ અભાગ્યયેાગે તેની તે વિદ્યા સિદ્ધ થતી નહોતી. વળી તે હંમેશાં