________________
૫૦
ચુર્ણિ: ભાષ્યઃ સૂત્રઃ નિયુક્તિઃ વૃત્તિ: પરંપર-અનુભવ. રે સમય પુરુષનાં અંગ કહ્યા એ. જે છે તે દુર્ભાવ. રેષ૦ ૮ મુદ્રા બીજા ધારણ અક્ષર: ન્યાસઃ અરથવિનિયોગ. રે, જે ધાવે, તે નવિ વંચિજે. કિયા-અવંચક ભેગે. રે પ૦ ૯ શ્રત-અનુસાર વિચારી બેલું. “સુ-ગુરુ તથા વિષ ન મિલે. રે કિરિયા કરી નવિ સાધી શકિયે.” એવિષ વાદચિત્ત સઘળે રેષ૦૧૦ તે માટે ઉભું કર જોડી, જિન વર આગલ કહીયે. રે “સમય-ચરણ-સેવા શુદ્ધ દેજે, જેમ આનંદઘન લહીયે રે ષ૦૧૧ - રર શ્રી-નેમિનાથ-જિન સ્તવન.
[ રાગ-માણ ઘણુરા લાએ દેશી ! અષ્ટ-ભવંતાર વાલહી. રે તું મુઝ આતમરામ. મનરા વાલા! મુગતિ-સ્ત્રીશું આપણે રે સગપણ કેઈ ન કામ. મ. ૧ ઘર આવે છે વાલમ ! ઘર આવે ! મારી આશાના વિશામાં રથ ફેરે હો! સાજન ! રથ ફેરો માહરા મને સ્થ-સાથ. મ03 “નારી-પ શો નેહલ રે, સાચ કહે જગનાથ ” ઈશ્વર અધગે ધરી રે તું મુઝ ઝાલે ન હાથ, મ૦ ૩ પશુ જનની કરુણું કરી રે આણું હૃદય-વિચાર. માણસની કરુણા નહિ. ૨ એ કણ ઘર આચાર ? મ૦ ૪. પ્રેમ-કલ્પ-તર છેદી. રે ધરિયે જોગ-ધર. ચતુરાઈ કુણ કહે રે ગુરુ મિલિયે જગ-સૂર? મ૦ ૫ મારું તે એમાં કાંઈ નહિ રે આપ વિચારે રાજ!
શજ-સભામાં બેસતારે સિડી બધસી લાજ?” મ. ૬ પ્રેમ કરે જગ-જન સહુ રે નિવડે તે એર,