________________
કેટલીક વિદ્યાય : ભાવભરી અને કડવી
૪૦૩
:
મિ॰ જિંગલ અને જૉબ ટ્રોટર પણુ સાથે જ હતા. મિ॰ જિંગલે પેાતાની તૂટક ભાષામાં પેાતાના જીવનદાતા, આશ્રયદાતા'તા ખૂબ ખૂબ આભાર માન્યેા. તથા પેાતાને મદદ કરવા બદલ મિ૰ પિકવિકને કંઈ પસ્તાવા નહીં કરવા પડે એવી ખાતરી આપી.
‘ કયારે લિવરપુલ બંદરે જવા ઊપડવાના છે।', એવા પ્રશ્નના જવાબમાં જૉબે જ જણુાવ્યું, “ આજે સાંજે સાત વાગ્યે, સાહેબ. કાચમાં બેઠકા મેળવી લીધી છે. '
""
“ પણુ તુંય મિ॰ જિંગલ સાથે જવા માગે છે? ”
“હા, સાહેબ; જિંદગીમાં એ એક સિવાય મારે બીજા ક્રાઈ મિત્ર નથી; અને હું છેવટ સુધી તેમની સાથે જ રહેવા માગું છું. મિ॰ પર્કરે હવે લિવરપુલ પહોંચી ત્યાંના એજંટને આપવાને પત્ર મિ॰ જિંગલના હાથમાં મૂકી દીધા, તથા ફરી વાર સલાહ આપી કે, “ વેસ્ટ ઈંડિઝ જઈને પણુ પાછા સમા-સખના રહેજો. આ તક તમારા માટે છેલ્લી છે. અને તેના લાભ ઉઠાવવાને પૂરા પ્રયત્ન કરો. ગેરલાભ લેવાને નિહ. ’
મિ॰ જિંગલે મિ- પિકવિકને તથા મિ॰ પર્કરને ક્રીથી ખાતરી આપી કે, અમને મદદ કરીને તમારે જરાયે પસ્તાવું નહિ પડે. બંને જણુ વિદાય થયા એટલે મિ॰ પિકવિકે મિ॰પર્કરને
''
કહ્યું, “ મને આશા છે કે, આ લેાકેા સુધરી જશે. ’
મિ॰ પરે કહ્યું, “ હમણાં હમણાં તે તેમને તાજેતરના દુઃખને ડંખ યાદ છે, એટલે તે સીધા ચાલશે. પણુ પછી એ ડંખ ધસાઈ જતાં તેઓ શું કરે છે, એ મુદ્દાની વાત છે. પરિણામ ગમે તે આવે, પરંતુ તમારા હેતુ તેા બહુ ઉમદા છે, એ હું કબૂલ કરું છું, બહુ સાવચેતીભરી કે દીર્ધસૂત્રી મદદ કરવા જનાર ખરેખર કાઈને મદદ કરી શકતા જ નથી. એના કરતાં તે। આ બંને જણુ આવતી કાલે જ ચાર-ડાકુ બની જશે, તાપણુ આજે તમે જે કર્યું છે, તે માટેને મારા અભિપ્રાય તા જેવા ને તેવા સારા જ રહેશે. ’
