________________
૧૮૮
પિકવિક કલબ ઓહો, મિ. પિકવિક, ખરું ? મને માણસનું નામ જાણી લેવાની ટેવ છે; એનાથી ઘણી પંચાત ઓછી થઈ જાય છે. લો, આ મારું કાર્ડ, મારું નામ મેગ્નસ છે; એ નામ તમને કેવું લાગ્યું ? સારું છે ને!”
ઘણું સારું નામ છે, કહેવું જોઈએ,” મિ. પિકવિકે હસવું આવતું દબાવીને કહ્યું.
અને એની આગળને શબ્દ પિટર છે; એટલે મારું નામ થયું પિટર મૅગ્નસ અને તેના આધાક્ષર થાય “પી. એમ.” એટલે “બપોર પછી” એ તેમને અર્થ થાય. તેથી હું મારી ચિઠ્ઠી-પત્રી નીચે પી. એમ. સહી કરવાને બદલે “બપોર પછી” લખું છું, ત્યારે મારા મિત્રોને ઘણે આનંદ થાય છે. આનંદ થાય જ ને, સાહેબ ?”
“ખરી વાત; તેમને ઘણો જ આનંદ થતો હશે, એ નક્કી છે.” મિ. પિકવિકે જવાબ આપ્યો.
પછી બધા મુસાફરોને બેસી જવાનું કહેણ આવ્યું, કારણ કે કાચ ઊપડવાનો વખત થયો હતો. તરત જ મિત્ર મંનસે કાચવાળાને પૂછવા માંડયું –
“મારો વો સરસામાન મુકાઈ ગયો ?” “હા, સાહેબ.” “લાલ બૅગ પણ?
બરાબર, સાહેબ.” અને પટ્ટાવાળી બૅગ પણ?” આગળ જ મૂકી છે.” “અને બ્રાઉન-પેપરમાં વીંટેલું પાર્સલ ?”
બેઠક નીચે, સાહેબ.” “અને ચામડાની હેટ-બૅકસ ?” “બધું અંદર આવી ગયું સાહેબ.”
મિ. પિકવિકે હવે ઉતાવળ કરાવતાં કહ્યું, “હવે તમે ઉપર આવી જાઓને !”
