________________
મૅડમ મૅલિની
૭૩ રાફ આ બધી પ્રેમ-લીલા તરફ દેખાડી શકાય તેટલી નફરત દેખાડતો બેસી રહ્યો હતો, તે હવે બોલ્યો, “મેડમ, હવે આપણે કામકાજની વાત ઉપર આવીએ. આ મારી ભત્રીજી છે.”
મૅડમ મેન્ટેલિનીએ તેને નખ-શિખ નિહાળીને પૂછયું, “તું કૃચ બોલી શકે છે, લાડકી?”
“હાજી,” કેટ નીચું જ જોઈને બોલી.
“અમારે ત્યાં વીસ વીસ જુવાન બાઈઓ અમે રાખીએ છીએ.” મેડમે કહ્યું.
અને તેમાંની કેટલીક, માર ગોળી! બહુ ખૂબસૂરત છે!” વાંકડી મૂછ વચ્ચે બોલી ઊઠી.
“મેન્ટેલિની! તમે મારું હૃદય ભાગી નાખવા માગો છો?” મેડમ તીવ્ર અવાજે ત્રાડકી ઊઠી.
અરે, વીસ વીસ હજાર પૃથ્વીના ગોળાઓ નરી નર્તિકાઓથી ભરેલા મને મળે, તોપણ નહિ, હરગિજ નહિ!”
પણ, તમે આ રીતે જ બોલ્યા કરશો, તો મારું હૃદય ભાગી જ નાખશો. મિ. નિકલ્બી જેવા સજજનો આપણી દુકાન વિષે શું ધારે, એ તો વિચારો!”
“કાંઈ નહિ, મેડમ! તમો દંપતીનો અરસપરસનો પ્રેમ હું બરાબર જાણું છું. આવી મજાક-મશ્કરીથી તો પ્રેમ-પાત્રને મીઠું ચીડવીને પ્રેમાનંદમાં વૃદ્ધિ કરવાનો જ હેતુ હોય છે; એની પાછળ મનમાં બીજું કંઈ નથી હોતું, એ હું સમજું છું,” નિકલ્વીએ આશ્વાસન આપતા હોય તેવી ઢબે કહ્યું. મેડમે હવે કેટને પૂછયું,
“દીકરી, તને કામકાજના કયા કલાકો અનુકૂળ આવશે? અમારો સમય સવારના નવથી રાતના નવનો છે. કામ ચડી ગયું હોય તો વધુ રોકાવું પડે, પણ તે બદલ હું વધારાની રોજી ચૂકવું છું.”
