________________
૧૫
લે મિઝેરોક્લ જીન વાલજિને ગાડી આગળ પહોંચતાં જાવટને કહ્યું, “હજ એક મહેરબાની કરો; મને થોડી વાર મારા ઘર સુધી લઈ જાઓ. ત્યાંથી પછી મને લઈ જવો હોય ત્યાં લઈ જજો.”
જાવટે ઘોડાગાડીવાળાને કહ્યું, “નં. ૭, રુદ-લ' હોમ આર્મ.”
આ જીન વાલજનનો એક જ વિચાર હતો : ઘેર પહોંચી કોસેટને મેરિયસનું ઠેકાણું બતાવી દેવું; તથા પૈસા બાબત કેટલીક સૂચનાઓ આપી દેવી. મેરિયસ જો બચી જાય, તો કોસેટને તે રવડતી નહીં રહેવા દે, એની તેને ખાતરી હતી. | ગાડી ઊભી રહેતાં જ જાવટે ઘોડાગાડીવાળાને પૈસા ચૂકવી આપ્યા અને ગાડી વિદાય કરી દીધી. જીન વાલજિનને ખાતરી થઈ કે, જાવટે હવે તેને ભયંકર ગુનેગારની પેઠે પગે ચાલતો જ પોલીસ-થાણે લઈ જવા માગે છે.
જાવટે પછી જીન વાલજિનને કહ્યું, ‘જા, હું તારી રાહ જોઈ અહીં જ નીચે ઊભો છું.”
જીન વાલજિન પોતાના કાનનો વિશ્વાસ કરી શક્યો નહીં. છતાં તેણે એમ માન્યું કે, હવે પોતે નાસી છૂટવાનો પ્રયત્ન નહીં કરે એવી જાવટંને ખાતરી થઈ હશે, એટલે તે આમ પોતાને એકલો ઘરમાં ઉપર જવા દે છે.
જીન વાલજને થોડું ઉપર ચડી પાછી નજર કરીને જોયું કે જાવટે ખરેખર ત્યાં ઊભો છે કે, પાછળ આવે છે. પરંતુ આ શું? જાવટ તો ચાલતો થયો હતો !
