________________
બાબા મુકતાનંદ પરમહંસ કૃષ્ણનું અવતરણ થયું. અને તે બાળક પાણીની નીકમાં પડ્યો. ભવિષ્યમાં જે ધરતીનો ખૂણેખૂણો જીવનની રહસ્યની શોધમાં ખૂંદી વળવાનો હતો તેનો જન્મ ખુલ્લા આકાશની નીચે ખુલ્લી ધરતી પર થયો. બાળકને દૈવી બક્ષિસ સમજીને માતાપિતાએ એનું નામ કૃષ્ણ રાખ્યું. તેનાં માતાપિતા અત્યંત શ્રીમંત હતાં. એમની જાગીર જમીન મોટી હતી. નેત્રાવતી નદીના તીરે આવેલા તેમના સુંદર ઘરની ચોતરફ દૂર ક્ષિતિજ સુધી ડાંગરનાં રળિયામણાં ખેતરો અને નાળિયેરીનાં વૃક્ષો પથરાયેલાં હતાં. આસપાસનું સૃષ્ટિસૌંદર્ય અદ્ભુત હતું.
સમયના વહેણ સાથે સુંદર બાંધાનો અને દેખાવડો કૃષ્ણ મોટો થવા લાગ્યો. શાળામાં તે બીજાં બાળકોથી જુદો તરી આવતો. બાળપણથી તે આનંદી, હોશિયાર અને તોફાની પણ હતો. તે પોતાની આસપાસ બીજે બાળકોને ભેગાં કરતો, તેમની ઠઠ્ઠામશ્કરી કરતો અને તેમની પાસે જાત જાતનાં કામો કરાવતો. બાળપણથી જ તેનામાં નેતૃત્વના ગુણો હતા. તે હંમેશાં બીજાને દાબમાં રાખતો. કોઈનાથી દબાતો નહીં. તે ઝઘડો શોધતો નહીં પરંતુ ઝઘડો આવી પડતો તો સામાને બરાબર સ્વાદ ચખાડતો. ગરમ સ્વભાવને કૃષ્ણ અન્યાય સહી શકતો નહીં - જરા પણ અન્યાય કે ખોટું જોતાં તે તૂટી પડતો. તે અત્યંત સ્વતંત્ર સ્વભાવનો હતો. વિચિત્ર બીના તો એ હતી કે તેના કોઈ મિત્રો હતા નહીં, ઘરમાં કે બહાર તેના માટે કાંઈ બંધન નહોતું. તે મુક્ત આત્મા હતો. વયના પ્રમાણમાં તે ઘણો પરિપક્વ લાગતો. તે ઘણો હોશિયાર હતો, પરંતુ રૂઢિગત શિક્ષણ તેને ગમતું નહીં. ચાલુ સૂત્રો, ચીલાચાલુ વાતો તેને ગમતાં નહીં. બુદ્ધિમાં જે
