________________
વિશિષ્ટ વિચારધારા
૫૩
આપે છે:
રે મન ! મસ્ત સદા દિલ રહના. આન પડે સો સહના ધુ.
કોઈ દિન કંબલ, કોઈ દિન અંબર, કભુ દિગંબર સોના; આત્મનશેમેં દેહ ભૂલાકે, સાક્ષી હો કર રહના રે૧
કોઈ દિન ઘીગુડ મૌજ ઉડાના, કોઈ દિન ભૂક સહના, કોઈ દિન વાડી કોઈ દિન ગાડી, કભુ મસાણ જગાના રે ૨
કોઈ દિન ખાટ પલંગ સજાના, કોઈ દિન પૂલ બિછૌના; કોઈ દિન શાહ અને શાહોં કે, કમુ ફકીરા દીના રે૩
કઠુઆ મીઠા સબકા સૂનના, મુખ અમૃત બરસાના સમજ દુ: ખસુખ નભબાદલ સમ, રંગ સંગ છુડાના. રે. ૪ વિચાર, વાણી અને વર્તનમાં એકતા માટે કહે છે: વાણી-વર્તન-વાક્ય સમતા, નિરહંકૃતિ ના જેને મમતા; વણમાગ્યે રંગ મળે પ્રભુતા, એના સુખને ક્યાંય વિરામ નથી.
(અ. આ. પૃ. ૪૩) સાચા સાધકને પ્રભુની લગની કેવી લાગવી જોઈએ તે વિશે કાવ્યાત્મક વાણીમાં તેઓશ્રી કહે છેઃ કાષ્ઠ થઈ પાવડી પાંવની તુજ બનું
મૃફ બની કેશ કાળા પખાળું !
