________________
૨૩
નર્મદા પરિક્રમા ગુરુબંધુ શ્રી ગાંડા મહારાજશ્રીને મળી આવ્યા અને તેમણે સોપેલું કાર્ય સમજી લઈ સીધા મોરટક્કા મુકામે પરમહંસના આશ્રમે પહોંચી ગયા અને ત્યાંથી નર્મદાની પરિક્રમા શરૂ કરી દીધી. આ પરમહંસ શ્રી ચંદ્રશેખરાનંદજી સિદ્ધ પુરુષ હતા અને તેમણે પૂ. શ્રીને નારેશ્વર આવતાં અગાઉ કેટલીક વાતો કરેલી અને ગુજરાતમાં જ રહેવા જણાવેલું. આ આશ્રમમાં જ પાછળથી એમણે એમનાં પૂ. માતા રુકમામ્બાની ઉત્તરક્રિયા કરી હતી.
પરિક્રમામાં તેઓ પોતાનો પરિચય ભાગ્યે જ આપતા. વેશ પણ વિચિત્ર રાખ્યો હતો. હિંદી ભાષી પ્રદેશમાં તેઓ હિંદી બોલતા નહીં અને ગુજરાતી ભાષી પ્રદેશમાં તેઓ ગુજરાતી બોલતા નહીં. અંગ્રેજી તો ક્યારેય ન બોલતા. ભિક્ષા સ્વાભાવિકતાથી મળે તો ઠીક, નહીં તો ગોળનું પાણી પીને ચાલતા રહેતા. તાવ તો લગભગ આખી પરિક્રમા દરમિયાન સાથીદારની માફક સાથે જ રહ્યો, પણ તે સહેજ નરમ પડે કે ચાલતા જ રહે. જોત જોતામાં ૩૫-૪૦ કિલોમિટર તો કાપે જ કાપે. જાણે પવન જ ઊડ્યો એવી અજબ ચાલ ! એક વખત તો દિવસના લગભગ ૮૦ કિલોમિટર ચાલેલા ! રસ્તામાં કે મુકામ પર સાથી પરિક્રમાવાસીઓમાં ભળી જાય, સેવાચાકરી પણ કરે. તેઓ કવચિત્ પૂછે કે ભાઈ તમે સુખી ઘરના લાગો છો. શા માટે પરિક્રમાએ નીકળ્યા ? તો તરત જ પોતાના અવધૂતી વિનોદને વ્યક્ત કરતાં કહેઃ “દેખો ભૈયા ! દુનિયા સબ સુખ લૂંઢનેકો બાવરી બાવરી ફિરતી હૈ, હમ દુઃખ કહાં હૈ વો ટૂંઠનેકો નિકલે હૈં. હમકો કહીં ભી દુઃખ દીખ પડતા નહીં હૈ !''.
