________________
વેરાયેલાં પુષ્પો
૨૯
ઈશ્વરને ભૂલનાર સુખી થતો નથી.
જગતમાં બીજાના દોષો જોશો નહીં. તમારા પોતાના દોષ જોવાની ટેવ પાડો. તમારા મનને સુધારો. તમારી ભૂલ બતાવે તેનો ઉપકાર માનો. જીવનમાં આવતી ઘટનાઓનું જો કોઈ કારણ ન મળે તો તેને પ્રારબ્ધ સમજો. આપણું જીવન સુધારવું કે બગાડવું એ આપણા જ હાથમાં છે.
માનવ-ધર્મ
દરેકનું એ કર્તવ્ય છે કે બીજાને દુ: ખી જુએ ત્યારે સહાનુભૂતિપૂર્વક મદદરૂપ બને. આવું ન કરી શકે એ માનવ નથી. આજે તો વિત્તનો કાબૂ સૌના ચિત્ત ઉપર ચડી બેઠો છે. એ વિત્તને પરહિતમાં લગાવી દેવાય તો કેવું સારું ? ગરીબોની સેવા માટે તન, મન અને ધન કશુંય વાપરી શકીએ નહીં ને વળી પાછા પોતાને માનવ કહેવડાવીએ તો તે બરાબર નહીં ગણાય. આપણે મનુષ્ય છીએ તો બીજાની સેવા કરવી આપણું કર્તવ્ય છે. દુ:ખી જનોની સેવા માટે તમારે કંઈક તો કરવું જ જોઈએ. એ વિના માનવ થઈ ન શકાય. હું એમ નથી કહેતો કે તમે પૈસા જ આપો. કુટુંબને દુ: ખી કરીને રાહતકાર્યમાં પૈસા આપનારો અન્યાય કરે છે, પરંતુ જેની પાસે જરૂર કરતાં વધુ છે એ જો નહીં આપે તો તે પણ પોતાના આત્મા સાથે અન્યાય કરતો હશે. સત્સંગ
બને ત્યાં સુધી સારા પુરુષોનો સંગ કરો. એમના આદર્શોને અનુરૂપ જીવન ઘડવાનો યત્ન કરો.
વિચાર જેમ જેમ ઉન્નત થતા જાય છે, તેમ તેમ મન આચારમાં મૂકતું જાય છે. એટલે જ મહાપુરુષોએ સત્સંગનો
જ
